Var git ölüm Şiiri - Nurgül Ankara

Var git ölüm, sevdiklerimi aldın bir bir,
Açtın yüreğimde onulmaz derin izler.
Sevecek heves kalmadı, kan ağlar gözler
Her yeni sevdayı, kaybetme korkusu bezer...

Korku saldın yüreğime, ruhum ürküyor,
Severken kaybetme, düşüncesi deli ediyor,
Çok zor kara toprağın koynuna koymak canları,
Kimse görmüyor uğurlarken içime akıttığım kanları...

Yorgun düştüm, kalmadı bende sevda hevesi
Her yeni başlangıç, bir ayrılık provası sanki.
Alacaksın biliyorum, bir gün ansızın beni,
Dileğim, yatakta göze baktırma, kimseye açtırma eli.

Bir avuç hatıra, sevdadan geriye kaldı,
Solgun fotoğraflar, birde dinmeyen sızı.
Her nefes bir burukluk, bir eksiklik her anı,
Sevgisiz geçen zamanlar, ömrün en çekilmez yanı...

Yine de yaşamak gerek, severken gidenler için,
Emanet verilen yüreklerin kıymetini bilenler için.
Belki bir gün diner bu dinmeyen kahır,
Belki bir gün yeniden yeşerir içimde bahar...

Ölüm, sen ne kadar acımasız olursan ol,
Sevgi baki kalır, toprağın altında dahi bunu bil,
Kavuşur yine sevenler , o sonsuzluk yurdunda,
Yaşatır aşkı bu yorgun yürek, o güne dek, hatıralarında..

..06.05.2025