Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Van'a veda edilse de unutulmayacak kadar güzel bir şehir...
Medeniyetlerin beşiği olduğu kadar, gerek dostluk, gerek tabiat ve gerekse samimi duyguların beşiğidir... Köklü çınarlar gibi hep daimdir ve hep özlem yüklüdür...
Orada doğup büyümek bir ayrıcalık olduğu kadar, görev icabı gelenler gelmeden önce çok çekimser kalsalar bile gün gelip ayrılışları hep hüzünlere sahne olur ve nereye giderlerse gitsinler hep arar sorarlar hatta dönüp izinlerini oralarda geçirirler...
Güzel şiirinizi Kutluyorum İbrahim Bey... Bir Van'lı olarak gurur duydum diyebilirim...
Teşekkür ediyorum... Selam ve Saygımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta