Valeria Şiiri - Arjin Arda Narçiçeği

Adını Valeria koydum sokağımdan geçen kadının,
Taşralardan taşınan taşıttaki taşlık dereye akar,
O derenin içinde mis kokulu Valeria,
Bir zinciri, bir prangası.

Boncuktan baloncuğa muhtaç Valeria,
Ah ciğerlerin sana küsmesin,
Demir bileğini zedelemiş Valeria'mın,
Mini mini kuşlar ötmüş ona.

Sokağımda bir gül açtı adı Valeria,
Islanmış tiril tiril saçları,
Ayaklrını kayalar kesmiş Valeria,
Yaran kanar, ben yanarım.

Benim kavruk can çekirdeğim Valeria,
Ah benim latif can çekirdeğim,
Benim laleli can çekirdeğim Valeria,
Ah benim baldan can çekirdeğim.

Başımdaki tatlı sızı kutlu Valeria,
Sana şiir olsun bu kızıl toprak,
Başka çiçeklerde gözüm yok Valeria'm,
Hasretliyim, mazlumun ahı yakamda kaldı.

Valeria, ipekten kadınım,
Sükûtumuza bal böcekleri mükedder,
Saçlarım ağarsın, seveceğim Valeria!
Gözde kalacak Çiçek'in yaşları.

Fleur sur la plage'ın blanc şarabı,
Valeria Moskova'daki şatafat,
Güvercinler Persephone'yi ağustosta arar,
Islak anka kuşum küllü Valeria.

Sanki dünyada bir tek o vardı, sanki,
Uyumadan rüyalarımdaydı, sanki,
Canım yanıyor, büsbütün çaresizim,
Ziyadesiyle çirkinim.

Şeytan para kazansın diye kömürü,
Durmadan cehenneme fırlattım!
Unuttum diyen yalancı anlatır;
On dakika kırk üç saniye Valeria.

Ne vakit garlara uğrasan göreceksin,
Bir gömlek, kalem, defter, üşüyorum Valeria,
Kimdir ulan bu herif, kimdir,
O vakit ben, seni yazıyorum.

Şerefli yangınları söndürmek haramdır,
Tutkum ahlaksızlığa bin dönüm uzak,
Bir eski plakta çalar Valeria,
Bir umarsız yalnızın şarkısı.

Sana benim gözümle seni anlatmak istiyorum,
Çiçek dalda güzel kaymak balda,
Aramızda yirmi metre vardı Valeria,
Ayrı yollardan geçerdik, aynı bahçeye çıkardık.

Artık zeval zamanı geldi de geçiyor,
Papatyalar Valeria dünyamın tüyleri.
Ölümsüzlükler abidesi korkularım var,
Aç köpekler, kanımızı gözlüyor.

Yalnız birkaç anı kaldı hatırada,
Ölüyorsun, lütfen ölme Valeria,
Kar beyazdı narin ellerin,
Ve, kömür karası kirpiklerin...

Evvela kabirde karşımda duracaksın,
Tizce bir keman sesi duyacaksın,
Zincirin, prangan kopacak Valeria;
Evvela muvaffak olacaksın.

Adını Valeria koydum sokağımdan geçen kadının,
Taşralardan taşınan taşıt uçuruma sürükler,
Yalnız kanatlanan melek Valeria,
Bir yorgun, bir solmuş Çiçek.

Sokağımdan esen melteme bir veda,
Valeria, kırılacak cam bırak!
Esen'e ağlayacak gül kurusu soytarılar,
Ah esene fırtınalar kopacak!

Artık ayrılık zamanı geldi de geçiyor,
Hak umarsa ellerini tutacağım, sımsıkı!
Belki sıcak sonbaharlarda Valeria,
Belkide, başka bir hayatta.