Vakit İkindi Şiiri - Hüdaverdi Öz

Bak; artık vakit ikindi, akşam olmakta,
Hazan olmuş güller gibi benzim solmakta.

Rüzgar gibi, bir hayal gibi geçti yıllar,
Beni ikaz etti, inanmadım, aynalar.

Dalı yaprağı kırık ağaç gibi gönlüm,
Boşa geldi geçti, vefasızmış şu ömrüm.

Hep gizli gizli düşdü takvimden yaprağım,
Beni habersiz terk edip, gitmiş saçlarım.

Rüzgarda sürüklenen bir gazel gibiyim,
Gitmiyor ayaklarım tutmuyor ellerim.

Ne varsa dünyada hepsi boş bir hevesmiş,
Görmedim kimse buradan muradın almış.

Uç, kaç hepside nafile; mezar son liman!
İki gün dört hafta imiş dünyada zaman.

Birgün olur hepsi bir varmış birde yokmuş,
Düz gittiğin yollar aniden olur yokuş.

Bitmez arzu, tulu emelmiş bizi yoran,
Halbu ki ne yatak var mezarda, ne yorgan.

Baksana galiba menmun, gidenler yerinden!
Ne hatır sorar ne selam gelir evlerinden.