Vakit Geçmeden Şiiri - Ufuk Arslan Kaman

Diyeceklerim var bak gardaş sana,
Kendine gel artık, vakit geçmeden,
Sakın ha sözümü atma yabana,
Kendine gel artık, vakit geçmeden.

Bak dönüyor dünya, geçiyor günler,
Geride kaldı hep yaşanan dünler,
Bülbül kafes sevmez, gülünde ünler,
Kendine gel artık, vakit geçmeden.

Yarim dedin fakat bir yara açtı,
Gönlüne gül değil, tuz biber saçtı,
Seni bu hallerde bırakıp kaçtı,
Kendine gel artık, vakit geçmeden,

Diyorsun ki gardaş, o mutlu yine,
Derdim bir değil, çıktı bak bine,
Açtırma ağzımı, bağlatma kine,
Kendine gel artık, vakit geçmeden.

Kefen üzerine olunca yaygı,
Aynı anda sarar onu bir kaygı,
İnsana yakışır sevgiyle, saygı,
Kendine gel artık, vakit geçmeden.

Nerde hani Leyla diyen o Mecnun,
Nerde hani Ferhat diyen o Şirin,
Gözyaşın akıyor, düşünme derin,
Kendine gel artık, vakit geçmeden.

Mert olanın namert ile işi ne,
Sen doğruya, o da yalan işine,
Gelmesin yanına, hatta düşüne,
Kendine gel artık, vakit geçmeden.

Gönül bilen, bilmeyeni neylesin,
Yalan ile gününü gün eylesin,
Hergün meyhanede yine meylesin,
Kendine gel artık vakit geçmeden.

Yeter artık, unut aşkın sözünü,
Söndür içindeki yanan közünü,
Ayrılık zor fakat, düşün özünü,
Kendine gel artık, vakit geçmeden.

Ufuk Arslan söyler bildiği telden,
Anlamazsan eğer ne gelir elden,
Eğri çizgi çıkmaz doğru cetvelden,
Kendine gel artık, vakit geçmeden.