Vakit Çok Geç Şiiri - Abdullah Öztürk 2

VAKİT ÇOK GEÇ 

Uyumak istiyorum, kaç gündür uykusuzum, 

Uyunmuyor bir cızırtılı ses kulağımı tırmalarken. 

Tepemde tozlu bir lamba yanıyor, nafile yorganı çeksem, 

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra kimseyi kıramam. 

Bütün koğuşlar karanlık, herkes derin uykuda. 

Gözler perişan bir halde, uykular firarda. 

İki kişi hâlâ uyanık bu civarda. 

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra kimseye kıyamam. 

Görevli föyü inceliyor, eksik var mı, diye. 

Kendime sorarım, bu uykusuzluk niye. 

Sorular yığınla, sorular cevapsız, diye, 

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra kimseye soramam. 

Saat dördü döverken bir koğuş aydınlandı. 

Bir yabancı geldi, yatağa dadandı. 

Gözlerime bakıp güldü, aldandı. 

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra derdimi anlatamam. 

Bir horoz sesi geldi, akabinde ezan. 

Vakit hayli geç oldu bu zaman, ne zaman? 

Arkadaş çekti gitti herhâl, getirecek iman. 

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra faydasız her duman. 

Oysa yatacaktım, yorgun, uykusuzum kaç gündür. 

Uyutmadı kulağımdaki cızırtılı düğün. 

Lambayı söndürsem de yorganım bin düğüm. 

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra bu düğümü çözemem. 

Hep bir telaş var şafağa doğru. 

Sanki gün doğunca kaybolacak buğu. 

Elimi atsam bir buz soğuğu. 

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra neyi, nasılı anlatamam. 

Bir yığın soru masamda, onlarla cebelleşirim. 

Birine cevap bulsam, öbürüyle restleşirim. 

Zaman zaman kendimle de çelişirim. 

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra yön değiştiremem. 

Yıldızlar kayboluyor, gün aydınlanmakta. 

Bu geceyi de yitirdik hiç uğruna ayakta. 

Ve hâlâ varsa da bir umut yatakta...

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra kaçana da yetişemem. 

Neydi ki sebep beni uykusuz kılan?

Yastık uyutur mu başım’ koyduğum an? 

Ya o da küsmüşse bak halim yaman. 

Vakit çok geç, 

Üç buçuktan sonra gönülleri de alamam.

01.12.2010 – 04:00