Vahdet Gemisi Şiiri - İdris Çetin

Düşünsem ve ağlasam arkasından,
Ben yürüsem, o koşsa;
Dağlardan, yaylalardan ve çöllerden,
Hepimizi de kucaklasa sıcak bir ırmak.

İnsanlar, onun yaşıyla bezense,
Merhamet tuğlaları arasında.
Bir göz olmanın çarelerini,
Her demde bir anlayabilse.

Vahdet tohumunun çekirdeği,
Memleketin her tarafında yumrulansa;
Karakışa meydan okuyarak,
Sevgi ve kardeşlik filizlerini çıkarsa.

Çekilsem, vatanın en ücra köşesine,
Otursam, orada ağlasam; göz yaşlarım silerek,
Kalbimden gelen sese kulak vererek,
Vahdet tohumlarını yerleştirsem, kalbimin ortasına.

Ağlayarak haykırsam ve sorgulasam bizi unutanı,
Hak yolunda, yalnız bırakıp da kaçanı.
Merhametsiz hokkabazları ve ilerici aydınları,
Hatırlatsam onlara, kaf dağındaki köksüz ormanı.

Kapansam secdeye, toprak kucaklasa muhabbetle,
Doğrulsam ve ayağa kalksam, halkalar arasında.
İnsanları birleştirebilsem, göz yaşlarımla;
Filizlenmiş başakla; meyve versem, sevgi yumağında.

Necasetler ırmağında kayık çekmek,
Ne acıdır, ne acı; bir anlayabilsen,
Sana yakışır mı, onu tükrükle yürütmek?
El ayda, ayı da yerle kucaklaştırıyor,
Seni de kardeşinle durmadan vuruşturuyor.

Bu gemi, bu iskeleden kalkacak arkadaş!
Acele et, geç kalabilirsin dumanlar arasında,
Şüphen varsa, bu gemide izale et arkadaş!
Başkalarının ağına takılırsın bayılıp da…

Dumanlar çıkarsın gözlerinin rengi,
Boyasın en tatlı yerlerinden,
Yunuslar, balinalar; kahpe düşman;
Düşünüp taşınsın, karşı koymasın gemine.

Açılsın yelkenin, özgür rüzgâra karşı,
Gemi yüzer gider, tevhidi dalgalandırarak,
Gerisine bakmaz, dalgayla boğuşanlar,
Dalgaların avucunda, denizlere meydan okuyarak...

Bir vahdet gemisi, birlik ve beraberliğin sembolü,
Yolumuz uzundur, hem de pek uzun,
Siperler kazılıdır, boşluk ile varlık arasında,
Önümüzde korkunç vahşiler var işin zahirinde.

Biz, korkmuyoruz entrikacı ve düzenbazlardan,
Biz, ateşin içinde olsak da, ateş bize kucak açar;
İbrahim peygamber gibi nurlar saçar.
Kalanlar bize nimettir, infak edebilmek için,
Dağıtırız fakire fukaraya usanmadan…

Merhametle dopdoludur kalplerimiz,
Ayrım yapmayız, insanları çok severiz.
Vahdet yolundan ayrılıp da gidenlere,
Mallarını harcamadan geride bırakanlara,
Zerre kadar fayda vermez biriktirdikleri.
Allah’ı anarak Nuh’un gemisini kucakla,
Yanacaktır İslam’ın şelalesi bu ocakla.

13. 12. 1991
Konya