Vah Benim Kadersiz Eskekin im Vah

Yaylımında elin malı davarı,
Çöplük gibi pislik dolu civarı,
Yıkılmış mektebin avlu duvarı,
Vah benim kadersiz Esk’ekin’im vah.

Belediye suyu elinden almış,
O nazlı bağları kuruya kalmış,
Çiftlikler çekilmez bir koku salmış
Vah benim kadersiz Esk’ekin’im vah.

Yetkililer bir gün gelip gitmiyor,
Senelerdir derdi zoru bitmiyor,
İçme suyu ahaliye yetmiyor,
Vah benim kadersiz Esk’ekin’im vah.

Savağın başında çağlayanı yok,
Azmış yaraları bağlayanı yok,
Ölmüş de ne çare ağlayanı yok,
Vah benim kadersiz Esk’ekin’im vah.

Diktiğim sayısız fidanlar küsmüş,
Diplerini adam boyu ot basmış,
Herkes birbirinden selamı kesmiş,
Vah benim kadersiz Esk’ekin’im vah.

Kimi çıkmış mezarlığı söküyor,
Kimi kalkmış meraları ekiyor,
Köylü suskun aval aval bakıyor,
Vah benim kadersiz Esk’ekin’im vah.

Kaçtı gine KURTOĞLU’MUN neşesi,
Pınarları dolmuş içki şişesi
Viran olup çıkmış her bir köşesi
Vah benim kadersiz Esk’ekin’im vah.

02-Kasım–1997