Uzun Ölüm Şiiri - Burhan Güler

Uzun Ölüm

Bu yaşamak değil, uzun bir ölüm
İçimde bir şehir yanıyor
Sokak lambaları titriyor gecenin damarlarında
Ve ben
Yalnızlığın en keskin ucunda,
Rüzgârla kavruluyorum.

Sevda bile artık kimsesiz
Bir şiir gibi düşüyor yavaşça ellerimden
Gözlerimde kırık cam
Kalbimde taş kesilmiş anılar
Ve her adım, bir hüzün tınısı
Ölüme yürüyen bir sokak gibi…

Ama
İçimde hâlâ bir direnç,
Bir nefes, bir isyan
Ve biliyorum
Uzun ölümün içinde bile
Yaşamak inadına var,
Tutunuyor hâlâ bu kente, bu insana, bu aşkla.
Burhan Güler