Üzülür İnsan Şiiri - Gülhan Özkara

Mal canın yongasıdır
Bir şeyin mazarrata uğrasa
Gözlerinin önünde
Üzülür insan
Soğuk vursa portakallarını
Ticaretini yaptığın emtia
Daha satamadan bozulsa
Üzülür insan
Bir bilmediğin sebep ile
Evin barkın fabrikan yansa
Üzülür
Güneşin altında kalsa
Aldığın son model araban
Bir garajın olmasa
Üzülür insan
En uygun eksi ısıyı
Bilememekten sebep
Küflense adam kadar peynirler
Tulumların içinde
Üzülür insan
Sel alsa ektiğin alanları
Dolu vursa
Bir kibritle kül olsa ektiğin ekin
Üzülürsün
Değerine satamazsan ektiğin şeyi
İçeri girsen baya bir
Üzülürsün
Kaybetsen yazdığın şiirleri
El alsa beğendiğin kızları
Bir hayrını görmesen
Büyüttüğün çocukların
Üzülürsün
Çıkardığın tarlaları el sürse
Bir hayrını görmesen
Emek verdiğin şeylerin
Üzülürsün
Bir inhitata uğrasa aşiretin oban
Koyduğun şeyleri yerinde bulamazsan
Çaresizlik alsa her yeri
Şuradan buraya kımıldayacak
İmkan bulamasan üzülürsün
Çocukların
Gözlerinin önünde solsa kederden
Yerini bulamasa oğlan kız
Hepsi başına kalsalar bekar
Üzülürsün
Koskoca bir tahsil yapıp
Emekli olduktan sonra
Eline bir buçuk lira verirse devlet
Üzülürsün
Eski sevgililerin rast gelirler bazı
Cenazede düğünde orda burda
Hala ne kadar güzeldir
Yüzleri gözleri, görürsün
Üzülürsün
Onlar kendini göstermek ister sana
Sen zaten onları görürsün
Üzülürsün
Hasadı el yapar
Boynun bükersin
Darım dersin emma
İş işten geçer
16 Ağustos 2013