Üzmeyin Babaları Şiiri - Kemal Berk

Güneşin varlığını, doğarken bilmeyeneler
Çevreni kara bulut sardığında üzülme
Bir ömür yaslanarak, hazırım sermayeler
Tükenip yok olunca sakın olup dertlenme

Kadir kıymet bilmiyor, insanoğlu beşerdir
Yapılan güzelliği ayağıyla tependir
İlim nedir bilmeden, sahibini ezendir
Tehlikeler sarınca sakın olup dertlenme

Doğduğunda her insan, sermayenin aslını
Hazır bir düzenin, üzerine kuranı
Kimisi yüceltirken, kimide batıranı
Koca dağlar çökünce sakın ola dertlenme

Her gün yağar kar yağmur, fırtınası boranı
Aşındırır yüreği bulurken belasını
Kimse dönüp sormuyor, derdini tasasını
Baban ölüp giderse, sakın ola dertlenme

Sermayeyi kapanın, niyetleri kötüyse
Güzel günde kullanıp, yaşlanınca teperse
Hazan mevsiminde güz gülleri dökerse
Babası huzur evde sakın ola dertlenme

Yalnız kalmış babalar sağda solda kalırken
Çaresizce kalarak, el gözüne bakarken
Onca evlat var iken, elden medet umarken
Sevgisi yalan olan, sakın ola dertlenme

Dağlar çöker üstüne, anlarsın işte o gün
Ellerin arkalarda, keyifler sürdüğün gün
Sıra sana gelip de, evlattan gördüğün gün
Geçmişi hatırlayıp, sakın ola dertlenme

Kimi zaman susuyor, dilleri lal olurken
Sanmayın bir şey bilmez, gözaltından bakarken
Her cümlede yutkunur, boğazında dururken
Babaları üzenler, sakın ola dertlenme

Kemal’eren Kemal Berk
20.6.2021