Üzgün Şiiri - Mehmet Fatih Sert

Gülü derdim bülbül ile, vakt-i seherde üzgün,
Gülistân idi harmanı, diken gül ile üzgün..

Şimdi dertlenir bu fîrak, gülü dermede hayret,
Derd-i dîlim gül içinde, yüzüm gülse de üzgün.

Tûfân olup esmiş rüzgâr, yaprak ne etsin hayret,
Savruldu şevk-i baharı, cân-ı ziyâsı üzgün.

Girdi ki bahçeme ahbâb, gülde kayboldu hayret,
Bulamaz onu sâkit, feryâd-ı figân üzgün.

Gâfil ile gitti ahîd, bu fakîr kaldı hayret,
Kim sevinir ben bilmem, bir dem-i vefâ üzgün.