Üzeyir Lokman Çaycı Şiirleri - Şair Üzey ...

Onların
sararmış sarkıtlarını kırmadan
dokunmadan uçlarındaki
kin damlalarına
ellerinle çeke çeke
kurumuş duygularını

Uzandıkça
Tutasın gelir
Karanlığın uçlarından...
Geceler
Düş yataklarında erir...
Birçoklarının

Gül verelim eşe dosta
Bırakalım bencilliği
Sarılalım birbirimize
Kardeş olalım…
El ele
Yürüyelim arkadaşlar…

Göğün mavisi düştü kıyılarına
Duvarlarında merdivenleşti uykular
Asıldı kof sesler
Yüreğine.

Elini attı uçurumlara

Onlar sıcaklıklara karşı korkulu,
Dostluklara karşı ürkektiler...
Çıkar karşılığında
Değiştirirlerdi gerçekleri...
Alışmamışlardı
İçtenlik, dostluk gibi bir çok şeye...

Kavanoz içinde bir enkaz
Oyunlar cam gibi
Şeffaf...
Yürüyor onlar
Örümcek gibi,
Aşağıya sarkarak...

Kapalı kapıyı
Üç kere parmaklarımla
Tıkırdattım...
“Meşguldür...” diye
Düşündüm
Sonra,

Halleriyle
Amcan
Kahkaha makinesi sanki!

Birçokları
Gülmemek için

Rıhtım kuşları
Acılara koşarcasına
Denizlere sürüklüyor beni
Üstüme üstüme geldikçe sensizlikler
İnim inim inliyor Istanbul...