Herkesi hep kendi gibi sanandı,
Dostlarını sevgi ile anandı.
Evlat acısıyla kalbi yanandı,
Ayhan’a kavuştu Üzeyir Akdağ.
Torunlarla acısını bastırdı,
Çevresinde sevgi yeli estirdi.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür ederim.
Yakınmış belli,
Belki hemşehri,
Belki dost, arkadaş...
Ama sevilen, sayılan...
Ne diyelim,
Mekanı cennettir inşallah...
Tebrikler şiire Nevzat Bey...
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür ederim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta