Uzayınca Gölgeler Şiiri - Hüseyin Dalmaz

Uzayınca gölgeler, yaklaşır günün sonu.
Karanlık gecelerin, içimdedir korkusu.
Yok yolumu gözleyen, evimde gülümseyen.
İşte bu korkularım, yalnızlığım yüzünden.

Karanlık gecelerde,İlerlemez yelkovan.
Enginde gemi gibi,çok yavaş gider zaman.
Uyku girmez gözüme, uykular artık haram.
Yalnızlığın zehridir yüreğime damlayan

Gece sessizliğini,bozar bir baykuş sesi.
Benim yalnız yüreğim, baykuş yuvası sanki
Bazen karanlıklara,dalar gider gözlerim.
Bir yandan da bir ismi, durmaz heceler dilim.

Cama vuran damlalar, ıslık çalan rüzgârlar,
Yalnız gecelerimin.birer sesidir onlar.
Bu işkence bu ızdırap, bilmem nereye kadar?
Bilemiyorum artık, Mevlam versin bir karar.