Uzaktın,
yoktu bedenim yanında
sorun doyumsuzluğundu
bir cehennem sıcaklığında!
Uzağın bize armağan ettiği
damlalarca gözyaşı,
hüzünlerce hasretlik,
ve yanılsamalar vardı
aşk sanıp kendimizi avuttuğumuz...
Uzaktın,
ama sen de yaşadın
o taşımakta güçlük çektiğin ümitleri!
Aslında ağırdı hafifsemeye uğraştığın
ve hafifti senin o çok ağırlaştırdığın!
Gelirken aşkı en çok ben yaşadım
giderken de öyle...
Aslında aşkı bir ben yaşadım
beni biz yapmaya uğraşırken.
Ne tekil bir sen vardı ortada
ne de çoğul bir biz!...
Tekil bir ben vardı
bizi çoğullaştırmaya uğraşan
bir de evcilleşmemiş bir aşk,
benim o hiç doyumsuyamadığım...
Kayıt Tarihi : 8.10.2000 13:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!