Ben seni hep uzaklardan sevdim sessizce, imkansız olduğunu biliyordum,
Aşk denen esarete seninle düşmüştüm, beni sevsin diye her gece dualar ediyordum,
Bir umut besliyordum içimde içinde sadece sen olan, kimselere söyleyemiyordum,
Görmesemde seni yanı başımda, bir resminle saatlerce çocuklar gibi avunuyordum
İsmin hep dudaklarımın arasında dolaşıp duruyor, kimselere diyemiyorum,
Hayatın manası oldun bir anda, sırf senin için hayata sımsıkı sarılıyorum,
En hüzünlü anımda aklıma geliyorsun, içinde sen olunca ağlayamıyorum
Sen bilmesende imkansız aşkım, bir ömür değil bin ömürdür seni bekliyorum
Kayıt Tarihi : 21.10.2022 01:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!