Uzaktan Bakış Şiiri - Özgür Mutlu

Bazen çekip kenara, bu hayatı izlemek isterim,
Bir film şeridi gibi, acı tatlı ne varsa içinde.
Perdede akıp giden kareler, gülüşler ve hıçkırıklar,
Her şey uzaktan, bana dokunmadan, bana ait olmadan.
Sadece bir seyirci olmak, hiç karışmamak isterim.

Ne senaryosunu yazdığım, ne de başrolünü oynadığım,
Sadece bir izleyici olarak, koltuğuma sindiğim,
Olayların akışına müdahale etmediğim bir film bu.
Sonu nereye varır, karakterler ne yaşar bilmeden,
Sadece olanı kabullenmek, akışına bırakmak isterim.

Bitmek bilmeyen bir akış bu, dur durak bilmez bir nehir,
Her anı yeni bir sahne, her saniyesi ayrı bir deneyim.
Ama yorgun düştüm bu durmadan dönen çarka ayak uydurmaktan,
Gözlerimi kapatıp, bu sonsuz döngüden çıkmak isterim.

Arkamı dönüp gitmek, her şeyi ardımda bırakmak,
Sonsuzluğa karışmak, ebedi bir huzur bulmak isterim.
Belki de orada, zamanın ve mekanın ötesinde,
Gerçek benliğime kavuşurum, ruhum dinginliğe erer.
Bu dünyevi koşturmacadan uzak, sessiz bir limana demirlemek,
Unutulmuşlukta, bir yaprak gibi süzülüp kaybolmak isterim.