Uzakta bir nefes Şiiri - Serdar Yusuf

Uzakta Bir Nefes

Sen gideli,
kırık aynamda yankılanıyor sessizlik,
gözlerim kar birikintisinde dalgın,
gülüşüm solmuş, beyazda unutulmuş,
dilim sustu, tiyatronun perdesinde.

Zaman elimde kayıp giden bahar,
yalan güneşin gölgesinde dans eden kelebek,
mehtabı deryaya gömen kara bulutlar,
karanlığı delen güneşin patlayan yüreği.

Sen gideli,
gözlerimde damlanın içinde umut,
sözlerim susuz kalmış çelik gibi pas tutmuş,
gözlerim kayan yıldızda son bir göktaşı,
dizlerim kırık sazın kopmuş telleri,
her acı, keskin mızrabın titreyişi.

Beyaz duvarlar üzerime çöker,
her köşe karanlık, her nefes ağır,
gözlerin aklımda, eriyen bir buz,
bitimsiz çilenin sırtında şafak,
her ışığın sonunda karanlık saklı.

Belki bir gün, solgun bir şafakta,
kırık zamanlar onarılır usulca,
gözlerin yeniden düşer kalbime,
sessizliğin içinde saklı bir söz,
uzakta bir umut, kavuşmanın ilk nefesiyle âçar.