Uzak Ülkelerde Bir Sevda Şiiri - Güven K ...

Uzak ülkelerde bir sevdiğim var, adı dudağımda bir sır gibi yanar,
Aramızda denizler, yollar, mevsimler ve konuşmayan zamanlar…
Bir bakışın kalbimde yankı, bir gülüşün gönlümde bahar olur
Adını ansam, içimde eski bir şarkı yeniden başlar.
Geceleri ay doğar, ışığı sana değsin isterim,
Bir dua olur dilimde, senin adınla başlar, seninle biterim.
Uzaklık bazen dağ olur, bazen dikenli bir tel,
Kalbimin en güzel yerinde sen varsın, sensizlik bilki ecel.

Bir fotoğrafın var elimde rengi solmuş bir hatıra gibi,
Bakarken bile yandığımı bilsen, yanarmıydın sende benim gibi
Her nefesimde bir özlem , her sözümde bir “keşke” saklı,
Bir tebessümün bile kaderime yazılmış gizli bir dua sanki.
Denizler bile seni benden ayıramadı, martılar büktü boynunu
Her dalga adını fısıldıyor, her rüzgâr taşır kokunu.
Yollar uzun, ama gönlüm seni bulmakta mahir,
Çünkü “ Aşk mesafeleri yener “ diyor, Güven diye bir şair

Bazen şiirler yazarım adına , satırlar seni çağırır sessizce,
Her kelime bir hasret damlası, düşer kâğıda gizlice.
Mürekkep yetmez anlatmaya bu yangını,
Kalem tutar elimden, “sus” der, “ben yazarım acını”
Gözlerim bir seher vakti seni arar gökyüzünde,
Kuşlar geçer, bulutlar süzülür, kokun duyulur rüzgârın özünde.
Ve ben yine beklerim seni, bir dua, bir nida, tertemiz
Zira beklemek bile güzeldir, eğer bir ömür sürecekse sevgimiz.

Ey uzak diyarlarda gül açan yarim,
Bilir misin, her nefesim seni anar, her suskunluğum seni çağırır.
Bir adını duysam, kalbim göğe savrulur, yıldızlar ağlar ardından,
Ayrılık bir sükût, ama adın dua gibi düşer dudagımdan
Ve seni dilerim her gece, belki geçer semaları,
Belki rüzgâr olur, saçlarına dokunur bu şiirin mısraları.
Bilirim, uzaklık sevdayı törpülemez,
Çünkü aşkın yolu, gönülle ölçülür, kilometre ile ölçülemez

Bir gün olur da yollarımız birleşirse,
Gökyüzü bile şaşar bu vuslatın sessiz mucizesine.
Sen gülümserken, dünya susar bir an,
Ve ben, o sükûnda var olurum yeniden.
Belki kelimeler yetersiz kalır, belki gözler konuşur,
Bir bakışın anlatır bütün ayrılıklar boyunca sakladıklarımızı.
Ve o anda anlarsın: aşk, uzak değilmiş hiç,
Sadece sabrı sınayan bir sınavmış, ilahi bir güç.

Ey hicranla bezeli geceler, yoldaşım ve düşmanım,
Her yıldızda onun ismi, her gölgede hatırası var.
Ay bile utanır bazen bu bekleyişten,
Ben sevmeyi ondan öğrendim, sabretmeyi senden.
Bir gülüşü yeter, her fırtınayı susturmaya,
Bir sözü yeter, her yarayı onarmaya.
Ve ben bilirim ki, uzaklık sadece bir kelime,
Kalpler yan yanaysa, mesafe hükümsüzdür sevmede.

Belki bir gün, bir şehirde, tesadüfen bir köşede,
Bir bakışla tanırız birbirimizi,
O an bütün yıllar diz çöker önümüzde,
Zaman bile eğilir, “işte beklenen vuslat” der.
Ne söz kalır, ne sitem, sadece sessizlik,
Bu kavuşma anı işte sevgili, her acıya değer.
Aşkın kendisi olur o an, kelimelere gerek kalmaz.
Ve biz anlarız ki, ayrılıklar kavuşmaya boyun eğer
Çünkü her hasret, sevgiyi derinleştiren bir duaya benzer

Şimdi sensizim ama, umudum güldüğünde yanaklarında açan bir gamze
Her sabah adını fısıldar rüzgâr, sanki mûsikî gibi bir nebze.
Uzaklık neylesin aşkı, eğer kalpler aynı frekansta çarpıyorsa,
Denizler bile eğilir, yollara diz çöker, kader de adı yazıyorsa
Ve ben bilirim ki, her gün kavuşmak şart değil,
Yeter ki ruhlarımız aynı duada birleşsin sevgilim
Çünkü sevda, vuslatla değil, sadakatle ölçülür,
Ve ben seni — bütün uzaklıkların ötesinde
Ruhumla zamandan bile öte severim.