Uzak Meridyen Şiiri - Ferhat Şirin

Uzak Meridyen

Bir kapı aralandı, geçit vermeyen,
Gölgeler düştü aramıza kalın.
Sen orada, ben burda... Sonsuz bir eşik,
Diyor zaman bize: Kavuşmamız imkansız.

Çift yönlü trenler aynı tünelde,
Işık hızıyla geçer birbirinden.
Dokunmak yasak, bakışlar bile nöbette,
Bu acı tuzaktır: Kavuşmamız imkansız.

Bir resimde iki ayrı kompozisyon,
Renkler karışmaz, çerçeve dar gelir.
Sen suluboya, ben siyah-beyaz desen,
Aynı tuvaldeyiz, kavuşmamız imkansız.

Bir veri akışı şifresi çözülmez,
İki farklı dilde yazılmış kod gibiyiz.
Sen "1"lerdesin, ben kayıp "0"ların izinde,
Bu algoritmada kavuşmamız imkansız.

İki asal sayı yan yana durmaz,
Arada hep çarpan, bölenler dikilir.
Sen "7" ben "3"üm, sonsuz bir denklemde,
Matematik der ki: Kavuşmamız imkansız.

Bir ses dalgası boşlukta titreşir,
Kulaklık aynı frekansta değil.
Sen tiz perdeden, ben baslardan haykırırken,
Ahenk bozuldu, kavuşmamız imkansız.

Kutuplarda iki manyetik alan,
Aynı yönü göstermez ibreler asla.
Sen kuzeyde sabit, ben güneyde sürüklenen,
Bu çekim yasası: Kavuşmamız imkansız.

Bir şiirde iki zıt metafor saklı,
Mısralar birleşmez, tema çatışır.
Sen "ateş" dersin, ben "buzul"u tarif ederim,
Aynı dizedeyiz, kavuşmamız imkansız.

Zaman dilimleri kayar pusulada,
Sen dünü yaşarken, ben yarını solum.
Aynı "an"da buluşmak kaderin oyunu,
Geçiş hakkı yok, kavuşmamız imkansız.

İki paralel evren tek noktada,
Sonsuza dek teğet geçer rotalar.
Sen başka boyutta, ben burda hapsolmuş,
Fizik kanunudur: Kavuşmamız imkansız.