Uzak bir yankısın Şiiri - Murat Ülkü

Uzak bir yankısın, hem varsın hem de yoksun,
Gözümün baktığı her yer bomboş, bir çıkmaz.
İçimde çok narin ve ince bir hayalin,
Sana dokunamamak, ne bitmez bir tuzak.
Duvarlar örülmüş aramızda, sağır, çelik;
Dokunuşun bir mesafe öte, içimde bir ilik.
Özlemek sözcüğü değil bu his, bu başka,
Ciğerime saplanan kör, keskin bir bıçak...
​
​Hafızamda taptaze duran o son koku,
Teninin sıcaklığı, saçların ipek yolu.
Şimdi titrek ellerim, hem garip, hem yoksul,
Sen ki ruhumun sığınağı, yanımın solu.
Oysa, sönmez bir ateşin izi, bu acı
Yokluğun bir yara değil, bir deniz, bir sır.
Ne yapsam geçmiyor, ne söz avutur beni,
Ama varlığın, yeminimdir, son kalan gücüm.
Kollarım boş kalsa da, ruhum sana sarılı,
Çünkü bu bağ, ne beden ne mesafe, yok bir adı...
​
​Ben bu ayrılığın gölgesini bile sevdim,
Çünkü gölge varsa, bilirim Güneş'im var.
Umut, karanlık geceme doğan tek fener,
Bekleyişim ışıkla sarılı, yine kalbimde sensin.
O sancı bir gün, şenliğe yerini verir,
Bugün içimde yanan köz, yarın bir alev.
Senin kokunla dolacak o boşalan kucak,
Bu hasret, kavuşmanın tatlı bir önsözü.
O ölümden beter "imkansız" artık bitecek:
Bu aşk, eninde sonunda varacağı menzilini görecek!