Sonu bilinmeyen dik bir yokuşta,
Yürüyorum sebebsiz giden adımlarımla.
Nedenlerini sebepleriyle yoğurarak,
Tek başıma yapayalnız anımsayarak.
Hayatı defter misali yaprak yaprak
Yazıp çizip öğrendim ben.
Kalemim bitti derken,
Göz yaşlarımla yazarak.
Yeter derken vermedi aman,
Apansız kaybolu verdi beni anlamayan.
Yerine koca bir tutsak bakan,
Yaşarken mapus bakar idim zindandan.
Yaşayana ve yaşatılana hisse bırakan,
Kimi ben oldum kimisi ise gardiyan.
Hayat işkencesi yanıma kar kalan,
Ağlayan gözlerim hep kuru bakan.
Biliyorum bir yerlerde saklı kalan,
Bir ben için, hep ben için yaşayan.
Yetsin artık yaşanarak aranan,
O bulsun beni ben olmıyayım hep arayan.
16 Eylül 2003 salı
Kayıt Tarihi : 12.11.2003 11:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!