Gecenin karanlığından sabahın şafağı,
Sabahın şafagından, güneş yükseliyor.
Ağaçların uzun gölgeleri kısalıyor.
Şafakla güneşe doğru uzanıyor canlılar,
Gölgeler kısaldıkça ağaçlar arasında.
Gölgeler sık ormanlara kaçtı.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Günese uzanan eller olmazsa... çogalmazsa orman gibi, gölgeleri birbirine karisarak;... karanliklar nasil ulasacak safaga....sevgili dostum... tebrikler....
kainat..dereninde sesi ormanda çıkıyordu demek..yalnız tek başına susmak zorunda..anlaması zor şiiri, biraz daha ip ucu verilebilirdi..kutlarım..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta