Gecenin karanlığından sabahın şafağı,
Sabahın şafagından, güneş yükseliyor.
Ağaçların uzun gölgeleri kısalıyor.
Şafakla güneşe doğru uzanıyor canlılar,
Gölgeler kısaldıkça ağaçlar arasında.
Gölgeler sık ormanlara kaçtı.
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Günese uzanan eller olmazsa... çogalmazsa orman gibi, gölgeleri birbirine karisarak;... karanliklar nasil ulasacak safaga....sevgili dostum... tebrikler....
kainat..dereninde sesi ormanda çıkıyordu demek..yalnız tek başına susmak zorunda..anlaması zor şiiri, biraz daha ip ucu verilebilirdi..kutlarım..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta