Uykuyla-Uykusuzluk Şiiri - Nebi Ünler

UYKUYLA-UYKUSUZLUK

Gece;
Karanlık, sessizlik, yalnızlıkla
Birlikte gelir… Savaşıdır sarayların, samanlıkla.

Çekilir;
El ayak… Dağ taş uyur… Dost-Düşman uyur… Su uyur,
Sadece, hastalar ve birde sevenler de uyumaz, sızılar şuur…

Yalnızlık;
İnkârıdır sahte yalnızlıkların… Esrarını, pek azı anlar,
Şah damarından daha da yakını… Ah! Beyhude zanlar.

Aynadır;
Uykuyla-uykusuzluk, iyilik-kötülük, çarpışmaları,
Hiçte tesadüf değil, gece yarısı baskın ve ayaklanmaları.

Şafak;
Vicdanların, cüzdanların, hicranların, hüsranların, üstüne söker
Uykusuz gözlere maskeler, yorgun kalplere, el alem kaygısı çöker.

Güneş;
Aydınlatırken karanlıkları; Alem aleni, aşikâr kayıttadır.
Kervanlar, kervanlarla, balıklar suda, kürekler kayıktadır.

Bulutlar;
Rüzgârların kucağında, cilvelenir damlalar, maşuku toprağa,
Her güz; vedalaşır dallarla, sonra düşmek düşer, solgun yaprağa.

Akşam;
Kızıllaşır ve söner akşam güneşi… Hüzünler çöker gecenin üstüne
Şişeler boşalır, periler kaçar… Yakamozlar yansır deniz kızının döştüne!

Kepez;
Hep vurmasını bekler dalgaların… Dalgalar öfkelerini kepezde dindirir!
Açık denizlerde gemiler, gemiciler uzak martıların feryatlarını düşlerine sindirir.

Toroslar
Çukurova'ya gözyaşlarını gönderir... Tuzlanır Akdeniz'in balıkları,
Adanasız kalmış bir Adanalı, efkarıyla kırbaçlar dilsiz kayalıkları.

Şikayet;
Sitem, isyan, yollanırken, ayrılıklara, bahtızlıklara, küfürlerle yoğrulup,
Aç birtanem! Cevap verir; limanlarda bekleyenler, şehvet ile doğrulup!

Nihayet
Hikâyeleşir aşk; lav püskürmesini kâğıda mühürleyen kalemle
Uyumla-Uyumsuzluk ve Yılgın Yağmur selamlaşır, hüzün ile elemle.

Adanasız, 27.09.16 – 11.43 Y.Yağmur
…………