Uykusuzluk Şiiri - Enes Papağan

Gecenin karanlığında;
Ay ışığının altında,
Sadece gökteki yıldızlar,
Önümdeki boş sandalye,
Ve ben.

Sanıyorsun mutluyum.
Ama sen yoksun işte aklım hep sende,
Belki de o yüzden attım kendimi gecelere.
Hani olurda belki yazarsın,
Yazdığında ayakta olayım diye.

Sen hatırlamazsın bir gün yazmıştın,
Şansa bak o günde uyuya kalmışım.
Sabah gördüm mesajını kalakaldım,
Yazsam ne çare bu sefer sen uyuyorsun.
O günden sonra bir bakmışım, Uyumayım diye resmine dalmışım...