Uykusuz Şiiri - Ayşe Uçar

gecenin körü
iplik iplik düşünceler örüyorum
düşünceleri yıkayıp allayıp pullayıp
yeni fikirler üretiyorum
yalan dünya’ya
umut insanlık
yüklü

annesiz babasız yetim
burnu kanayan bir çocuğun
telaşı geçiyor önümden

-üzgünüm

ellerin derdi benim derdimmiş gibi
oturup uzun uzun saatlere dert
kuruyorum

sessizliğin de bir dili var çözemiyorum
bir türlü yardımcı olmuyor
iyilik sevmez duvarlar

kedimin sinek kaşıntısı var
benimse tüy oturup halleşelim istedim
bu ara bana bir şeyler oluyor sanki
tüm hayvanların canlıların
anası babası gibi
hissediyorum

-bu yük ağır bana

-Allahım akıl fikir ver bu aciz kuluna
sabahlar olmuyor bir türlü

balkonun eve bakan yüzü daha bi karanlık
dışarıya bakansa aydınlık
sokaklar oturmuş sessiz sessiz dilleşiyorlar
günün müzakeresi bayağı
hararetli

ağaçlarda yapraklarda bildiğin horul horul horultu
hay Allah! bir ben uykusuz
bir ben dağınık

oradan sokak lambaları el edip işmar ediyor
-tamam tamam anladık
bir de sokak lambaları
uykusuz

şimdi ben tüm sokak lambalarını toplasam
bir gece cümbüşü yapsak eğlenceli çerezlik
şöyle sazlı sözlü

bildiğin kıyamet kopar
-koparsa kopsun

zaten sona iki adım var
yakıp yıkıp talan ettiğin dünya’nın sana sitemi var
toparlan ey insanoğlu

balkonun canı sıkkın suratı asık
off! hiç çekemem bu vakitte

-zaten canım burnumda

nazlanan uykununsa canı cehenneme
sabaha çok var

ceplerim uyku sersemliğiyle doldu taştı
yarın zor geçecek gün biliyorum

üstelik fesleğinin doğum günü
diğer çiçeklerin haberi yok nasıl yapsak
hiç bilmiyorum

içimde kargaşa içimde duman
içimde vıdı vıdıcı kaygının sesi

-vıdı vıdı vıdı

off! çekilmez bu hayat
erken mi ölsek

.........

08082024
03:26