YOKLUĞUN
Uyku tutmuyor;
Ay kadar eski,
Ay kadar yorgunum.
Nafile uyku tutmuyor.
Dalar gibi
oluyorum
ama çok kısa,
nöbetçi gibi.
Oda 7 adım,
dolaşıyorum.
Yokluğunla konuşup,
Yokluğunla sevişiyorum
O kısa rüyalarda...
03.06.1995
ANKARA
Kayıt Tarihi : 5.7.2000 17:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!