Tera Bithia Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkın ...

Nasıl başladı nasıl oldu da içimdeki bu deli boranlar
yerini senin o sıcacık sevgine dönüştürdü bilmiyorum.
Doğrumu bu yaptığım diye düşündüğüm zamanlarım oldu biliyosun.
Senden vazgeçme çabalarım…

Ama hepsinde de sevgime yenik düştüm.
İçime, yüreğime öyle işlemişsinki vazgeçmek sanki imkansız…

Durup düşündüm…Seviyormuydum seni,
yoksa sadece bir hevesten bir heyecandan ibaretmiydi yaşadıklarım?
(Sen de düşündün biliyorum)

Ama sonra sordum kendi kendime?
Kim bir heves uğruna kendini tehlikeye atabilirdi ki?

Ya da kim geceleri rüyasında onu görme umuduyla yatabilirdi ki
sesini duymak için sabahı zor ederdi?

Durup dururken seni düşünmek...
Seni düşünüp gülmek bazen...
Üzülmek çoğu zaman...
Çünkü,

belki de sonu olmayan bir ufka yelken açtığını düşünmek...
Ualaşamayacagını düşünmek..
Düşlerinin gerçek olamacagini düşlemek...
Sevgi bumuydu? ? ?

Cevabını ben veriyorum.
Evet sevgi buydu…

Sevgi; sensiz geçen akşamlarda
ardından dökülen bir damla gözyaşı….

Bazen dalıp gidersin ya uzaklara
parmaklarında küllenir bir sigara, içmesen de...
Gelir tutuşturur kendini parmaklarının arasına..
Yaktırıverir kendini..
Yakar seni...

Ateşi yakar da tenini, yanmaz canın..
Hissettirmez başka acıyı yanında olamamanın acısı…

İşte böyle bişey seni sevmek
yokluğunla sevişmek.


Hayal miydin, Düş müydün, rüya mıydın, sevdigimm?
Buz gibi bir kalpte sıcak bir ateştin sen…
Gittikçe büyüyen...

Yağmuru yağdırdıkiçimde,
fırtınalar kopardın,
sellere düştüm, boğazıma kadar battım sana. sende…

Herhangi bir günün yorgun akşamında
dudağımıza değmeyen bir fincan kahvenin tadını
bildik ayrı yataklarda yan yana uyuduk…

Yapamasak ta hissettik…
En gerçekten daha gerçektik çünkü biz…


Bu satırları yazmak bile ayrı bir heyecan katıyor bedenime ve ruhuma.
Kelimelere sığdıramiyoerum ben seni.

Seni sevdiğimi kelimelerle anlatamam ki.

Bugüne kadar söylenmiş sevgi sözcüklerini kullanmak istemiyorum çünkü ben.
Hem hiçbiri karşılamıyor ki seni anlatmaya...

Hem, hem apayrı olmalı bizimkisi.
Kimsenin aşkına kimsenin sevgisine benzememeli…

Rüyaya dalmak istiyorum.
Seninle yaşayamadıklarımı rüyamda olsun görme umudunu yaşamak istiyorum.

'Uzaklardan gelen bir ses olsan..'Üşüme' diye seslensen bana…

Bir el olsan 'Özledim' diyip sarılsan…

Düşlerimin en karanlık yerinde çıkıp gelsen
Yıkıntılarımın kırıklıklarımın kırgınlıklarımın
umut ışığı olsan hayatıma…

Gelsen ve yaslasam başımı omuzlarına
kokunu içime çeksem…

Geçerdi hayata olan kırgınlıgım, sitemim, isyanım...
ve geçerdi yüreğimin üşümesi
kirpiklerimde yağmurlar dumanlanmazdı o zaman biliyorum.
ve biliyorum, yere bakarken, damla damla birikmezdi yaslarım...
İnivermezdi yere, çunku sen dokunurdun, kurulardın,
düşmesine izin vermezdin...

Gel gecem ol...
Gel gündüzüm ol..

Ağlayan gözlerim ol
yeniden doğur umudumu...
Çünkü umudumun ateşi sönüyor
Umudumun gülü soluyor be gülüm...

Her öldüğümde yeniden yarat ki beni
seni ne kadar sevdiğimi ne kadar özlediğimi anlatayım
yeryüzündeki bütün canlı cansız varlıklara…
Güzelliğini mezarda ezberleteyim, karıncalara, böceklere...

Önce sen gel sevgilim…

Yüzüm solmadan
islenmeden geceler…

Sonra ölüm gelsin…..

Orada öylece durma…
'Bak ellerim burada…'

biliyor musun bitanem,kürdçe de umut ve beklemek
aynı kelime köklerinden geliyor,
aynı şekilde kadın ve hayat kelimeleri de...
kürdçeyi övmek için demiyorum ama :)
bir dilin zenginliği de burda olsa gerek.

sen kadınsın ve benim için hayatsın,
ve umudumsun ve bekledigimsin,
ve hep bekleyeceğimsin...
hep bekleyeceğim...
ne zamana kadar mı?

sana bırakmamacısına ve
bir daha asla ayrılmamacasına
sımsıkı sarılana kadar...
kokunu içime çekene kadar...
sana doymak mumkun degil
seni bir ömür boyu yaşayana kadar...

jiyanamin...
evinamın...
kadinim, hayatımm...
umudum, bekledigim...

Ben senin en cok sesini sevdim
Bugulu cogu zaman, taze bir ekmek gibi
Once aska cagiran, sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en cok ellerini sevdim
Bir pinar serinliginde, kucucuk ve ak pak
Nice guzellikler gordum yeryuzunde
En guzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en cok gozlerini sevdim
Kah cocukca mavi, kah inadina yesil
Aydinliklar, esenlikler, mutluluklar
Hic biri gozlerin kadar anlamli degil

Ben senin en cok gulusunu sevdim
Sevindiren, icimde umut cicekleri actiran
Unutturur bana birden acilari, guclukleri
Dunyam aydinlanir sen guldugun zaman

Ben senin en cok davranislarini sevdim
Gucsuze merhametini, zalime direnisini
Haksizliklar, zorbaliklar karsisinda
Vahsi ve magrur bir disi kaplan kesilisini

Ben senin en cok sevgi dolu yuregini sevdim
Tum cocuklara kanat geren anneligini
Nice sevgilerin bir pula satildigi bir dunyada
Sensin, her seyin ustunde tutan sevgini

Ben senin en cok bana yansimani sevdim
Bende yeniden var olmani, benimle butunlesmeni
Mertligini, yalansizligini, dupdurulugunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...

U.Y.O

Sensiz yaşanılacak olan bir hayata atılmaktan korkuyorum.
Sensiz olmaktan, sensiz kalmaktan...
Böyle bir hayatta ayakta durabileceğimi hiç sanmıyorum.
Sonu hiç gelmeyecek gibi görünen yaz gecelerinde ve soğuk kış gecelerınde sensizlik beni bitirmeyecek de ne yapacak?
Seni sevmek mutluluksa, ben çok mutluyum, dunyanın en mutlu insanıyım..
Senin de mutlu olduğunu düşünüyorum.
Bu mutluluğum hiçbir zaman bitmeyecek çünkü ben seni hep seveceğim, kalbim attıgı sürece..
Bir pıt senin için bir pıt benim için atacak..

Seven insanın umudu büyük olur, benim de büyük, cok büyük..
Sevmek zor değil, zor olan; sevgiyi devamlı yaşatabilmektir, o aşk ateşini sürekli tüttürmektir,
umuyor ve diliyorum ki, bizim ateşimiz hiç sönmeyecek ve hep gunden güne büyüyecek.. günü ve yeri gelecek cocuklarımıza ve torunlarımıza bile anlatacagiz sevgimizi..

Bunun için üzerime düşen her şeyi yapmaya hazırım hiç bir karşılık beklemeden. biliyorum senin de hiçbir beklentin yok. Sadece seviyorsun..
Seni sevmek ne güzel, dağlara taşlara bile yazmak istiyorum, duvarlara yazmak istiyorum, gökyüzüne yazmak istiyorum seni sevdigimi..
iyi ki varsın birtanem, iyi ki hayatımdasn
iyi ki benimsin...