Mert Mercankaya Antoloji.com

Bir Kitap

Öyle bir kitap yazmalıyım ki, odamdan ta ilerdeki Sultanahmet Camii'ne baktığımda ve aradaki mesafede olan onca şeyin hayalini kurup kokusunu içime çektiğimde hissettiğim şeyi hissetmeliyim sayfaları çevirdikçe. Karakterler olmalı ama standart ve gerçekçi olmalılar, okura bilgi vermeliler ve sayfaların arasında gizlenmeli şehrin kokusu. Bölüm bölüm anlatılmalı, bölüm bölüm yaşanmalı ve okur sokaklarda dolaşıp her gürültüyü duyabilmeli, her varlığı duyumsayabilmeli. Okura İstanbul anlatılmalı ve duygu özleri benimsetilmeli ona, sanki gerçekten İstanbul'u yaşamış ve İstanbul'da yaşamış gibi.

Hamalları ve çuhalarını, kirlenmiş yorgun yüzlerini ve umutsuz gözlerinin ışığını anlatabilmeliyim ona. Ona yarısı silinmiş 'Otopark' yazılarını göstermeli ve onlara bakmanın nasıl bir duygu olduğunu kavratmalı, günde 15- 16 saat çalışan esnafların konuşmalarını dinletmeliyim.

İstanbul'un kedileri vardır. Kedileri görebilmeli okurum, onların ürkek bakışlarını, temkinli adımlarını tartabilmeli gözünde. Çatılardaki martı kavgalarını izleyebilmeli ve hayatında belki de ilk kez böylesine güzel varlıkların birbirlerini yaralamalarını çaresiz bakışlarla izleyebilmeli; basit bir ekmek parçası için... Sonrasında bu düşünceyi ilerletebilmeli ve insanların her gün aynı kavgaya düştüklerini, aynı yaraları taşıdıklarını ve bir zamanlar kusursuz olan ruhlarının çamurla kirlenmiş olduğunu anlayabilmeli. Lekeli bir ruhun ne olduğunu ve lekenin, içine düşülen çamurun, üstümüzü kirleten tozun hayat demek olduğunu, bizi lekeleyen çamurun bizim öz maddemiz olduğunu ve tüm bunların 'hayat tecrübesi' demek olduğunu düşünebilmeli. Leke olmadan tecrübe olmuyor diyebilmeli okurum ve evrenin toz zerreciklerinden oluştuğunu ekleyebilmeli.
..