Damla Uysal Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair ...

kadehte sensizliğe içlen son yudumlar,
ege kıyısında sevdiklerin içinde yaşanan yanlızlıklar,
rüzgar saçlarında kokun bende,
mutluluk gelir gülüşünle sen istemesende...

yüreğinde şiirden kalemiyle;
mavilikler iinde bir tekneyle,
doyumsuz sevdalar anıların içinde,
yol alınır kekik tadı damakta,
akıl nedense hep eski sevdalarda...

gemişte umutlardı mayalanan geleceğe dair;
şimdi insalığı mayalar oldum, zaman ileri...
zaman geçtikce kentin ıssızlığında yalnızlığın demi...

Nice yalnız günbatımlarında
Yaşanır tanın ardında
Sevgiliye sevdalar...
Anlamsızlaşır o görüntüde nedense mısralar...

Ağlamalıyım dedim bugün sevgiye
Düşünmeden bir çırpıda silene
Nedeni ve amacı olmayan sevgilere

şanki durumumu anlatan cümleler. kaleminize sağlık...

akşam oldu sensizlikle,
sensizlik, senli sessizlikte.
ses yok,yalnızlığımla bende,
kelimeler hazin bir şiire gebe.
mısralar yakıyor içimi hece hece,
elbet biter gece nöbetleri bu gece.

BEN DAMLA, UZAKLARDA YORGUN,
ZEYTİN DALI YÜREĞİMDE,
HAZİN BİR ÖYKÜ İÇİMDE.
ANNEM, BABAM RESİMLERDE,
AKDENİZİN TURKUAZI İÇİNDE;
GÖZLERİM DOLU GÜNBATIMI EŞLİĞİNDE.
BİR TURKUAZ DAMLA EKLERİM HEP DENİZE,
UZAKTA OLMANIN VERDİĞİ ÖZLEMLE.
GÖZLERİMİN TUZU KARIŞIR AKDENİZE,
YAKAR O TUZ TENİMİ SESSİZ ...

umutlarım serili uçurtma ipine,
hayatım bir çocuğun ellerinde.
tenimde rengarenk izler,
gözlerimde mavi çizgiler...
rüzgara koşuyorum ben de;
ah şu küçük çocuk bir izin verse,
sevdam renklerimde, tenimde,
dağları aşacağım öylece...

sandallarda balıkçılar kısmetlerinin peşinde,
ince belli bardağı tutan eller mısraların izinde,
tutamaz ama o eller kalemi,
kalemin bitmiş mürekkebi.
mürekkep istanbulun içinde,
kız kulesinde, galata köprüsünde,
mavi mısra oralarda olmasa bile,
şiirler yaşatır o güzelliği mürekkepsiz kalemli ...

akşamın rengi yansıyor mavi yuduma,
mavi yudumda sahile vuran dalgalar,
dalgalarda boğulan çocukluğum.
ve şimdi içimde şarap tadında sen...
yıllandıkça içimde büyüyen...
sen bir güneş,balık kokan sahilde,
rakı da bana eş, tadında sen...
ben bir çocuk, tut ellerimi diyen..
sense uzaklarda bu ...

yürek aşar da dağları aşar,
sevda görülenin ardındaki izdeyse,
bu şair görülmeyen güzelliği yaşar da yaşar.
geride yaşanmadık sadece yaşanmışlık kalsa bile, o sevdasına yanar da yanar...
ve dünyanın yıldızlara en yakın yerinde o;
yangını söndürecek kişiyi arar da arar...

renkler tuvalde,
tuvaldeki izler yürekte,
dizeler kağıda; rakı bize meze olsun bu gece... kayıp mısralar gecenin içinde...

uzayıp gidiyor yollar,
suskun geride bırakılanlar,
yıllara inar anılar;
yaşatıyor geçmişi gelecekmiş gibi...

denizin mavisi mi alıp götürdü sizi?
o mu titretti içinizi?
onda mı bulup kaybettiniz geçmişi?
susmak yakışır şaire şimdi,
şimdi söz mavi şiirde değil mi?

insanlar ne kadar beklentizi sevemeselerde; bu şiiri okuyarak anlarlar anlamını umarım!yüreğinize ve kaleminize sağlık Zeki Bey!

istanbul eski istanbul değil...ne kadar uzun zamandır görmesemde bu şiirle hayal ettim oraları. ama iyi ki görmüyorum da dedim.bu şiirle istanbula acıdım ve özledim...

renklerin hüzününde hüznü mutluluk yapasını bilen değerli şaire...şiirini bizle paylaştığı için sonsuz teşekkürler ve güzellikler size...

ne zaman bir şiir yazmak istesem,
bir onu bir bunu anlatır dizeler.
onda bunda nice yitirilmişlikler...
o, bendeki bir tapınak,
nice şiirlerde tapınılacak!

gönlünüze ve kaleminize sağlık. bende sizin şiirinizin bir cümlesiyle,size sunmak istedim bir hediye... sevgiyle...

dostunum derler bırakıp giderler.ben senin dostunum!bunu bil ki boşver herşeyi!!!
bunu okuyon arkadaşlara...gerçek dost aslında herkesin kendisidir.belki de insanın şiirleridir.bu şiiri okudukça,bir dostu daha alın sevdalı yüreklerinize...

hayatta insanın başına neler geliyor.başkalarının çektiklerini görünce nedense biz aynı şeyleri yaşamadığımız için o insanları anlamıyoruz.şunu öğrenmeliyizki hayatta çevremizdeki insanlarddan her zaman ders almalıyız.unutmayalım ki aynı şeyler başımıza gelebilir.onun için YAŞANMIŞ HER ŞEYDEN DERS A ...