Kaan Mert Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkında ...

GelincikBir gelincik düşmüş ana rahmine,
anam doğum sancısında
aşk tadı bulmuş.
Ben hep aşık oldum durmadan
Demek ki kanım aşkla yoğrulmuş.
Gelinciktim, kızıldım, asiydim
Kime gönül verdiysem
hep ters esti poyrazım.
Isıtmadı güneşi,
kime rüzgar serdiysem.
Yazık işte bu yüzden
az su aldı toprağım.
Bak çok renk var gelincikte
Suyum, toprağım, güneşim
Beslendim başka başka aşklardan
Gelinciktim, kızıldım, asiydim
Hiçbir çınar yıkılmadı benimle
Hiç fırtınam olmadı,
almadı damarlarımı sudan.
Bir küçük gelincik gibi
gözlerden ruha,
dudaktan kalbe indim.
Ve hep ben çekildim,
ben erteledim hayattan,
çok sevdim az sevildim...

Sen bir güneş düştün ana rahmine
Kanı, canı, umudu o cananın
Hep çok sevildin
ertelemedin sevmeyi
Sonra sıla girdi araya
bekleyemedin;
ruhundaki aynaya bakamadan
bir el tuttun ki;
o senin ne canın ne cananın,
-güneşin suya ihtiyacı yok
hep ısıttın aydınlattın-
tanrı tuttuğun eli çamurdan yarattı
sen içindeki ateşi çamura attın.
Tükenmesine üç kala ömrümün
suyum, toprağım, ey yakan güneş
seni sevdim..

Ana rahminde ruhum
ruhuna armağandı, aynaydı
Sen ten aynasında çamura baktın;
teni tenle tutuşturdun
onu kendinden saydın.
Ruhumdaki aynadan çektin yakan suretini
fırtınam oldun.
Susuzluktan kurumayan damarlarımı
ateşinin rüzgarında kavurdun.
Eyvallah...

Ah Bu Gidenler

Gözlerinden süzülen sessiz çığlıklar
Birer geri dön çağrısı olsa gerek
Tutmayan bacakların da biten umutların…
Kim derdi ki bu güzel yaz sabahı
Yapayalnız kalışının başlangıcıydı
Ah bu cumartesi günü gidenler
Ağacın ana gövdesini çürüttü önce kader
Sonra da dayanağını
Söylediklerin düşünebildiklerinin
Minik yansımaları
Korkuların
Açmazlarının girdabında kaybolan
Kopuk parçaları….
Hangimize yanayım, hanginize ağlayayım
Neden diyorsun. Neden hep bize
İsyanın kadersizliğine
Dualarınsa büyük boşlukta
Çığlıklarımda dön,
Dönmeyeceksen beni de çağır
Bir sen kalmıştın…