İrfan Sarı Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair v ...

Bu şehir

Bu mevsim de güzeldir
...............................bu şehir
güneş doğarken şafağında
bir orospunun şuh bakışında
...............aydınlatır eteklerinden
...............................ovayı
kıvrım kıvrım sararmış saçlarındaki
...............................otları
rüzgar hızında ...

çok iyi...

geceler, sessiz oldukları kadar sessiz değiller aslında...korkuların...sevginin...hüznün...buluşmanın....uzak bekleyişlerin gözlerini yatırır ırağa....ve o an ordaymış kadar yakın kılarlar....ve korkuları en çok yatıorırlar zamanın anlarına....tir tir titremenin beşiğinden büyüyyen aşklar olur sonra ...

biliyormusun sevgili nil, bir tek annelere yaılmalı şiir...hayatın her sahnesinde en başındaki rol onun olur....kız kardeş...sevgili, anne. baba anne.....her dokunuşu yeni gibidir...onların memelerinden hayata akarız....ve dişlerimiz onun ellerinde çıkar.....
ve onlar...büyür
çocukları kadar.... ...

şu senin gönlündeki acın
sevdanın şerefine havla köpek.

evet insanın en sadık dostları...bizim dağlarda çobana en çok onlar kol kanat olur....


İrfan sari

aslında bu şehrin sessiz uyanışları hep vardır....hemde sayısızca...kimisi terk ederek kendine dayatılana esir olur kimi mevcut zülmü alkışlayarak uyanır....
kimiside kalemi kağıdı yüreğini koyarak güneşin altına, kızartarak ömür vebalini hesabını sorar...ve şiir sokağa çıkmaya başlar...şairin göz ...

evet, benden ötürü sevin dedi....bu bağlamda şirin aynası belli oluyor....sevginin kutsal olan yönü canlıları ve doğayı sevmekle başlar ki canlıların içinde insanı sevmek....sade ssevmek...dost sevmek....yütrğini ortaya koyamak..dünya bununla güzellenecek....saygıyla savaş abi

gururlu,,az da romantik....
şiiri sır alan ise....'varmıydım ki zaten'...
teşekkürler...

mozak, a baktım...ben de söylemeyyeyim...
ama mırık için bişey söylemem gerekiyor....

bizim burada...
özellikle yokluk zamanlarında...sabunun da neredeyse bulunmadığı o meşhur kuyruk hükümetleri zamnalarında... toprak evlerin...nemli yerlerinde...kirle ve nemle karışık yerlerde toprağa düşen ...

ülkesinde düşünmeyi, yasak bellemiş bir halkın en asil çocuklarının şiire öyküye romana bin yıllık kalem ile sarılmasıdır bu...
düşün/me...dedikleri yok....tankla topla....eğittiği ile yuhladığı ile....faili belli meçhulerle...infazlarla...,
ve yaşamayı labirente çeviren korsanlar....ve ölü taba ...

kar yoksulluğun ağıdıdır....
kar dağların ağaran saçları...
kar, ovanın bembeyaz gelinliği...
kefeni...kundak bezi...

ama beyaz...kar beyz ...düş...gerçek.....serin....sessiz....ve aşk...

ben bilirim kar hikayelerini...çünkü hr yıl en az gövdeme dek gömülürüm kara...kardan adam gibi.....

...

emeğin verildiği yer bu....
usta bir biçemde yoluu bulan....
bilge edasıyla tarihten gele duran...
ve dicleyle kızılırmağı birbirine...fıratla yeşilırmağı birbirine ören....
kız örüğü...
sevgiyi yüceliği ile...
barışı ve anlayışı diliyle söyleyen....

evet istenen budur aslında....
...

evet bu akşam nedense aynı hüznü soluyoruz...şiire düşen renk, rakıya düşen grimsi bir tondadır...
günağardı mı hep bu hüzün ve bu tekil durum...orda birileri varsada...
yalnız ve akşam çalar radyoda bir ses...karanlık çökecekken yarına dair yaşam avluda ayakkabılarımızı tutar...
uyuruz...
z ...

yeşil soluk parkalı gençlerin yürüyüşlerinde ufku belirgin...geleceği aydınlık bir ülkenin fotoğrafını görmrk elbette mümkündü...ancak soluk yüzlü eli kirli darbelerin yıldızlılarının ükkeye braktığı hüzün türkülerin okunmasıyla geçecek gibi değildi....tıpkı sarıkamışta buzdan heykeller yaratan salt ...

yar
bana İstanbul’u anlat
doğa ananın
bakir bedeninden
yürüyen
_______yürüyen
_____________yürüyen
korsan gösterilerin arasına dalan kara trenlerle
ve ecnebi kızların yürek paralayan güzelliği ile
bir denizin nefesiyle beslenmiş efsanesi kız kulesiyle
yere batmış saraylardan
__ ...

şiir kendi doğasını tıpkı bölgemizin bakirliğinde sunmuş...
o an!...bellekler de ne acılar kor....fırtınalar kasırgalar.....ve cennet cehennem en az muhtaç olduğun kadar uzak olur sana...tanrı insanın aklını almıştır yine....şeydan melanet hırkasını giymiş...
insan garip....insan uzun saçlı insa ...

kentin karanlıklara gömüldüğü zamandı...karanlık yine çarşaf çarşaf...ne söyelsede insan ....kar etmiyor umutların gecelik arzularına..ve umut ter döküyor...su döküyor ardından....
bir de
ağlasak ne düşer ardımıza...umudun diri....salkım söğüt serinliğini arzularım....kız gerdanına düşen her busen ...

şöyle bir bakıversen gökyüzünün en mavi yerinden...ayaklarının altında dağlar ovalar vadiler nehirler...hepsi hayalin sınırını zorlar...hepsi göz bebeğinin içinde flaşta...hepsi göl olmuş pınarlarımın suyu.....
gel etme...kal buralarda...tprak mezopatamyasa dünya sensin....hayal budur elbet....bu ...

kelebekler kısa ömürlüdür...ama uzun soluklu söylemlerin renkleri ve yaşam bağırışlarıdır. oradan düşe uzanınca bir görüşlerine kaç bin yılın hasretini kristal bir camın şeffaflığında görür insan...şiirdeki mitolojimnin basamaksal tırmanışlarındaki gayret kelebeğin özden öze konuşu ve kanat çırpışı ...

esir düşmenin başka adı olmasa gerek....yani özgürlüğü elinden alınmış....yani yürümesini gülmesini ağlamasını kontrol altına almak...
ama tarih gösterdiki düşünen yerden esirlik var bu yerlerde....diyarbekirde ...mamakta...ulucanlarda....sivasta...sinopta....

bu yazgı ilahi...bu yazgı şeriati v ...

Sana öyle bir şiir yazacağım

Sana öyle bir şiir yazacağım
Ananın memesini emerken
Beşiğine takılan halka utansın
Ve... çıplak ayaklarını tozdan
Korumayan çorap
Derisini parçalayıp
Kanını akıtan
Canını yakan
Dikeni kırmayan
Naylon papuç
Kızgın güneşten yüzünü
Korumayan gölge ...

sokağın başındaki evin beton duvarını deşmektir çocuk haylazlığı ile....evet inanmaktır taştan duvarları yıkmaya...hani harbiden...sevmektir belki diğer adı....tıpkı bu deyim gibi...'ulan ben seni seviyem allahına kadar....'
aşk yaralı yaralı karlı bir yokuştan yukarı çıkmak bile olsa.....düz ovaya ...

dünden bu güne zonguldak denince yer altı mimarlarının yaratılarına şahit oluruz....ve onların ateşin elinden çektiklrine şahit oluruz....grizo...çokme...göçük yada....velhasıl ölüm mimarları en yiğit yerinden vurur.....
tnıdıklar ama kimse tanımaz ölünce onları....onlar kendişlerin kara elmasları ...

ülkenin kanayan yarasıydı gençlik...şimdi ağlayan sızlayan yarası....onlar umutlarına koşarken arkalarına dönmeden sakınmadan düşmandan yürüdüler...duvarlar kadar katı generallerin apoletlerini yerinden sökemediler ancak sokakları korkutacak kadar cesurdular...
her adım başı bir yerlerde anı anı k ...