İrfan Sarı Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair v ...

haklı bir istem erciş alımlı ve il olabilecek kapasitede...selamlar

mesela ben 'ya kaybol' demezdim. çünkü sevgili çünkü yar kaybolduğu zaman içi acır insanın. kekre bir tat verir dünya. yırtınır göğüs sepetimizde o.
işte o zaman kaybolmadığını anlarız. ama kaybol diyerek biz ona dönemeyiz.
halbuki aşk fedayi kabul etmektir. feda olmaktır. sevgili içimizin geçmişi ...

inan beslendiğin her neyse; kirli bir atıkmış...

insan olmak için çaba sarf etmek gayret etmek gerekmezmiş sana...

döküldüğün yerden pak bir yere gitmen mümkün olmaycaktır...

sürekli dişlerinin arasındaki kan kokusu seni kudurtacak...

kal kanınla

bexte reş du heya iro her du me daye...

vek sıtranek evini ango vek baranek avreli bari ser min... dilite her jinbe

aslında soylu bir kentin...soysuz acısı karşında yaşayan acıyı aka duan yerde bir akıl...

sevgi yaşam bulmuş

şiir çok uyuşmasada başlığı ile...dilini allahına kadar insandan almış...

kükremiş bir dilin ana damarlarına yüklenilen klelimelerin sırtında ay ışığı var güneş var....

sokağın başı devriyeler...

ölüm asla koymaz adama eğer kavgası hayın değilse... sevda ne menem bişeymiş gele gele gözleri ...

sensizliği içinde taşıyan ve hasretiyle arayışa düşmüş yüreğin serzenişi haykırışı...

uzak her vakit yakındır aslında...biraz hüzünlüde olsa...

şiir gitme çağrısını bu kadar içten almamaıştır içine...bazı zaman duygular kendini kelebekleştirir...bazı zaman kokulandırır en iremli bağlardan. bazen duygular şahlanıştadır arap atı toynağında...
bazen bir yel okşar gibi seher sabah vaktini....

şiir dik güzel...

güzel...

dağların sadakatini sabrını ve güzel rüzgarını bilirdi şair...

kar olanda boran... ve kükrediğinde dağ kaçan tavşan...karıncanın iz yolu...

bahar secde eder adama...

bahar yutar namerdi...

gerillanın türküsünde boylu boyunca bir sevda...

akşam geceye konuk gece güne...toyekün gid ...

deniz denince aklıma yaşam gelir...dalgalı, kimi zaman durgun ve doğurgan....şiir yaşamı sonsuz seviyle işler umut ve umutsuzluk tuz buz olur her yerinde...

evet uçsuz bucaksı bir yangın yeri ama selameti hep aşkın kvşağında ve sabrındadır...

anlatmak zordur yaşamı ama denizle buluştuğunda dağ ...

namaza giderken cami avlusuna tükürenden iyidir...en azından

içli bir isteme dönmüş...

etrafımızda olup bitenler gibi uzağımızda olup bitenleri hisetmek ve onların ezilmişliğini horgörmüşlüğünü aşklarını sevinçlerini payşalşmak şair işidir....yürek işidir....

bu bağlamda bakıldıuğında soyunmak betimlemesinin altındaki derin göndermeyi ve anlatıyı tek başına şiir ahd etmek gerekiyor ...

'gelmiyorsun' denilene kadar dağların sabrını görmek ister.ancak anlıyorki ateşlenmiş gecelerin sabaha çıkması kadar hükümlü bir arzuhaldir.

bilem, ben veyselin hükmünden toprağın kara yazgısına kadar dost olanı ve aşk olanı...

bilem bir seher vaktinde 'sudan ateş gözlerin' hünerini... sevda ...

'gitme 'ile 'gitme sevdiğim' arasında farkı yakalarsanız olacak bu iş...

dikkat ettiyseniz aynı duygular...

çok çalışılması lazım...

vazgeçilmez ama...

saygıyla

kadavra... şiire düşman gibi duruyor...soğuk...

duygularınızı eşeleyin çıkacaktır ortaya...

Deniz şehrinden, deniz manzaralarını izlemek kadar doğal bir şey olamaz. Tutup denizin kıyısından gözlerinizin hüküm ettiği yere kadar deniz düşünürsünüz. O mavi dünyanın sayfalarından okumaya başlarsınız ve ana dilinizle başlar bu okuma. Eğer kabarmışsa duygularınız bilin ki denizde kabarıktır.

...

adı; dilan, zozan, berzé, ronék, dılop, aso

binlerce onbinlerce çocuk....

yakılan yıkılan köylerin dumanları arasından yaşamlarına acıyla devam ettirildiler...onlar güneşin sıcağı kadar çocuktular. ay yüzü kadar berrak...ve onlar hiç bir zaman da hiç bir canın incinmesine vesile olmadılar... ...

'kara bahtım kem talihim' diye başlar türkü...'ağustosta suya girsem balta kesmez buz olur''' devam eder nedense şiiri okuduğumda bana çağrışımı bu şekilde oldu....

evet her nefesini aldığımız hayatınbize gösterisi yaman olmuştur hep....acımasız ve kimizzamanda fedakar olmuştur...

ancak her ...

bu rüzgar kaç has adamın b eyin dalgalarında esmiştir bura insanı bilir...

sevdalı bir acıyan türküye düştüğünde birde yoğunluklu olarak sol yana düşen ağırlıktan çıkarsa bilki mavi gökyüzlü dünya emrindedir....

yok eğer yoğun darbelerden çıkamadayısa asıl zindan o zamn başlar..ister içerid ...

elleri sol yanımızdaki atımlara tutarsak yaşam kavgasını görceğiz...yaşadığımız dünyanın sahibi bizden ötesi midir ki....
yaşam düşünüz, düşün'ünüz sizsiniz...saygıyla