Efruh Te Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkında ...

Fikir, Suçsuzluğu hala ispat edilememiş suçlu.

Adalet, terazinin kefelerine gözü kapalı abra koyup dengeyi sağladığını sanmak değildir

Ekmeği, herkes her yerde bulabilir ve yiyebilir. Ama bir dava uğrunda açlık çekenler bedenlerini davalarına ulaştıran basamak yapmaktan çekinmezler

Kirlenenler bilir temizlenmeyi

cami süslemek ile, olaydı keramet
göğe değen minare, çıkardı miraca
yetimi yedirmemiş, hor bakmışsan saçına
miracına çıkmaya , koymamışsın tuğla

her şeyi ölçüp tartar, akıl verirsin
kendi aklını tartsan, neyi bilirsin?
gözün ile gördüğün, bir inci ise
kabuğu süs mü ettin, göz perdesine...

Her çocuğun farklı bir öyküsü varmış meğer. Her gece yataklarına uzanmış halde bu öykülerini dinlerlermiş. Bazen öykülerinin dehşetinden gökyüzüne uçarlarmış.

Hani öykü bitince gökten üç elma düşer ya, öyle düşermiş çocuk...



Yıldızın güzelliğini gösteren, gecenin karanlığıdır.

Rahata alıştırılan toplumlara, rahatsızlığın korkusu bile yeter.

Sil

İnsanlar, kendi kapılarını ya geç çalar ya da çalamadan göçüp gider.

Yalan sözün muhatabı çok olur

Devrimciler, uygun zamanı beklemeyi bilmeyenlerdir. Çünkü uygun zaman beklenilenilmez

İyi bir dindar nasıl olunulurun yöntemini, yollarını, kurallarını öğretebilirsiniz lakin iyi bir dindar olmayı öğretemezsiniz.


Dinsizlik bir öğretidir. Din ise inanma ihtiyacının getirisi, iç güdüseldir.

Dava deyince çay geliyor aklıma niyedir bilmem. Sanki çay olmayınca dava, dava olmayınca çay olmazmış gibi. Hangi davaya şöyle bir göz atsanız duvarlarında çay lekesi, genzinizi yakarcasına çay kokusu alırdınız. Çayı yutarmışcasına içen, gözleri ışıl ışıl parlayan insanlar görürdünüz. Yanan sobanın etrafına dizilmiş daha bıyığı yeni terlemiş, idealleri uğrunda her şeyi yapacak kadar tutkulu, çay bardağına değdirerek ellerini ısıtan gençler.

Ne de çabuk kanar, ne de çabuk kandırılırdı bu gençler.

Yanlarına geçip otursanız hepsi aynı dertlerden yakınır. Dertler aynıdır ama ideolojilerinin adları farklıdır.

Fakir edebiyatını başkaları yapıp zenginliklerine zenginlik katarken, alın terinin kutsallığına inanır, fakirliğinin bile alnının terini silerdi bu gençler.

Şimdilerde ya da eskiden beri hep aynıydı bilmiyorum. Bildiğim çayın tadı kaçtı.

İnsanoğlu çıplak doğar. Çıplak bakar çevresine. Kıyafetlerini giydirenler, fikirlerini de giydirir. Her giyilen kıyafetin anlamlarının olduğunu büyüdükçe öğrenir. Kıyafeti ne tarafa çekilirse o tarafa meyil eder. Bazen her çekilişinde sökülür, yırtılır. Yamalar kondutturur kıyafetine her biri farklı yamalar. Sonra bakar ki kıyafetini çekiştirenler yoktur etrafında. Ama kıyafetine kondurttuğu yamaları hiç bitmez. Sökülmesini, yırtılmasını beklemeden kondutturur özenle her biri farklı yamalarını. Ve sonra dönüp bakar aynasına her ne kadar yamaları farklı olsa da ipi hep aynı iptir. Sonra bir bebek gibi bu ne demeye başlar yeniden. Bu sefer koyduğu yamaları teker teker çıkarır. Bu ne? Bu ne? Diyerek. Bakar ki bilebildiği denizin içindeki bir damla bile değil. Ve koyduğu yamalar bir damlayı bilemeyecek kadar küçük. Ve sonra soyar bedenini ve gözlerini. Anlar ki çıplaklığından başka sahip olabildiği yoktur insanoğlunun...

Aslında yabancıları severiz. Kendimizden çok bizi tanıyanlara tahammülümüz yoktur. Kendimizi tanımaktan bahsediyorum da sahi ne kadar istiyoruz bunu. Tanısak sanki daha çok sorumluluklar altında kalacağız gibi mi gelir? Yoksa daha çok üzüleceğimizden mi korkarız? Ahh şu korkular! Bütün düşmanlıklara göğüs gereriz de korkularımızla baş edemeyiz.

Herkesin yabancı olduğu yerde kimdir sana en yakın? Aynaya baksan kendine bile uzaksın. Tarif et desem eksik kalır cümlelerin. Her cümleni dolduracak ses kümelerini birbirine bağlar değişik ve bir o kadar da kararsız ve boğuk, duygu halleriyle dolu dolu sesler çıkartırsın. Sese bakılabilinir mi? Bakılır. Böylesine tuhaf bir sese, duyandan çok çıkaran şaşkınlıkla bakar.

kavramlar ve zıtlıklar. Ya ahmak olmalıyız ya da haddinden fazla kurnaz ya da riyakar.
Doğruluk, eğriye alışıp eğriyi doğru sananların hiç bilmediğidir.
Bütün tezatlıkları yutmak zorunda kalan insanlar ne yapmalılar?
Akıl, ey akıl ! Delilik makamına geçiş ne taraftan?

İçten içe kızıyorum güneşe niçin korkakların üzerine de doğuyorsun?
Senin doğduğundan bile haberleri yok. Korkularından başlarını kaldıramıyorlar.
Ne yana çevrilseler, o yana dönerler böylesine bitkinler işte.
Söylesene güneş bu sefillik değil de nedir?
Hayır anlayamıyorum bu denli riyakarlıkları. Ben buyum demek bu denli zor olmamalı. Bu düpedüz sahtekarlık. Kendi nefislerinin tatmini için, Allah adını kullanmak.
Allah adını kullandığı kadar, yolunda ne adım attı bu sahtekarlar?
Batıla batıl diyebildi mi? Batıl yollardan sıyrılabildi mi? Bak yine aynı yalanlar şimdi zamanı değil.
Zamanını kendisinin oluşturmadığı hangi devrim vardır?
Doğma güneş, doğma!
Karanlığını aydınlık sanan insanlar, senin aydınlığından ne anlar?