Mesafeler,demirkapılar ağıt olmaz sana Sen betonların taşların soğuğunda Işıt gülümsemeni Unutma.
Düşlerin bile yeter haklılığına Ki insan düşleriyle de insandır… Işıt gülümsemeni Işıyan Bizlerin de düşü, Unutma.
Ülken dünkü anılarınla sıcak Rüzgar her sabah Fısıltılarını esinler sokaklara Bak yine o aynı yıldız gökte Senin de çocuklarımıza adadığın… Işıt gülümsemeni yıldızlarda! Sen Hücrelerde de İNSAN’sın, Unutma.
Bir kız vardı hani kardeşin Bütün kızkardeşler gibiydi elleri menekşe çığlığı Gece ilkin saçlarına inerdi onun sonra bütün kente Gözlerini kapatıp dinlerdi senin sesini… Hünerli parmaklarını kanatıyor şimdi tellerde Umut özlemekmiş –diyor,bembeyaz dişleriyle- Ve,anlamak Özgürlüğü…
Hünerli parmaklarını kanatıyor şimdi tellerde Gitarlar onu savunuyor durmadan… Sokak lambaları Ay ışığı Ve aç insanlar, Şarkılarında.
Bir şarkı neyi değiştirir,deme İnsan Şarkılarla da karşılık verir hayata Unutma.
Seni yanıltmamaları ne acı! Bunu yalnız onlar yapabilirlerdi…. Altımetrekareye bir insan Bir İNSAN! Ah bunu yalnız onlar düşleyebilirlerdi…. Haklılığının burukluğuyla Işıt gülümsemeni Unutma.
Aynı yorgun omuzlarla kalkıyor her sabah Namuslu insanlar Dışarıda. Soluk almak daha güç Dokunmak Yaslanmak Anlamak Asla! ..
Altımetrekarede dönüp dursun istiyorlar her şey Televizyon ekranları Gazete sayfaları Sorular Yanıtlar Altımetrekare.
Sorularını sordun yanıtlarını aldın sen Beynin yüreğin çatlarcasına… Şimdi gerçekler için direnmek zamanı Unutma.
Menekşeler seni anımsamazlar Dut ağaçları çocukluğunun Akşam serinliği…söğütlü yollar… İncinme olur mu. Bırak seni dağlar ve nehirler tanımlasın Üşüyen sofralar Hayretli gözleri gecekondulu çocukların…. Onlar için dövüştün Unutma.
Bütün doğrularında haklıydın,evet Bütün yanlışlarında namuslu. Hayat doğrular ve yanlışlar toplamı değilmiş oysa! Yüreğinde sınamadığın Tek bir sözcüğü duyamayacaklar senden! Mesele bu. Ve o insanlar Kazanmak için değiller… Bunu bil sevgili insan Çünkü kazanmak için önkoşul Daima İNSAN kalabilmek Unutma.
Unutma ışıt gülümsemeni! Yarınsız yaşıyor düşmanların Altımetrekare…ötesi yok onlar için! Yarınsızlık ne korkunç! Yenilecekler… Işıyan gülüşler biçimleyecek geleceği… Yarınlar BİZİM! Ülken buna aç İNSAN buna aç Yarınlar Işıyan gülüşlerin Unutma....
Mesafeler,demirkapılar ağıt olmaz sana
Sen betonların taşların soğuğunda
Işıt gülümsemeni
Unutma.
Düşlerin bile yeter haklılığına
Ki insan düşleriyle de insandır…
Işıt gülümsemeni
Işıyan
Bizlerin de düşü,
Unutma.
Ülken dünkü anılarınla sıcak
Rüzgar her sabah
Fısıltılarını esinler sokaklara
Bak yine o aynı yıldız gökte
Senin de çocuklarımıza adadığın…
Işıt gülümsemeni yıldızlarda!
Sen
Hücrelerde de İNSAN’sın,
Unutma.
Bir kız vardı hani kardeşin
Bütün kızkardeşler gibiydi elleri menekşe çığlığı
Gece ilkin saçlarına inerdi onun sonra bütün kente
Gözlerini kapatıp dinlerdi senin sesini…
Hünerli parmaklarını kanatıyor şimdi tellerde
Umut özlemekmiş –diyor,bembeyaz dişleriyle-
Ve,anlamak
Özgürlüğü…
Hünerli parmaklarını kanatıyor şimdi tellerde
Gitarlar onu savunuyor durmadan…
Sokak lambaları
Ay ışığı
Ve aç insanlar,
Şarkılarında.
Bir şarkı neyi değiştirir,deme
İnsan
Şarkılarla da karşılık verir hayata
Unutma.
Seni yanıltmamaları ne acı!
Bunu yalnız onlar yapabilirlerdi….
Altımetrekareye bir insan
Bir İNSAN!
Ah bunu yalnız onlar düşleyebilirlerdi….
Haklılığının burukluğuyla
Işıt gülümsemeni
Unutma.
Aynı yorgun omuzlarla kalkıyor her sabah
Namuslu insanlar
Dışarıda.
Soluk almak daha güç
Dokunmak
Yaslanmak
Anlamak
Asla! ..
Altımetrekarede dönüp dursun istiyorlar her şey
Televizyon ekranları
Gazete sayfaları
Sorular
Yanıtlar
Altımetrekare.
Sorularını sordun yanıtlarını aldın sen
Beynin yüreğin çatlarcasına…
Şimdi gerçekler için direnmek zamanı
Unutma.
Menekşeler seni anımsamazlar
Dut ağaçları çocukluğunun
Akşam serinliği…söğütlü yollar…
İncinme olur mu.
Bırak seni dağlar ve nehirler tanımlasın
Üşüyen sofralar
Hayretli gözleri gecekondulu çocukların….
Onlar için dövüştün
Unutma.
Bütün doğrularında haklıydın,evet
Bütün yanlışlarında namuslu.
Hayat doğrular ve yanlışlar toplamı değilmiş oysa!
Yüreğinde sınamadığın
Tek bir sözcüğü duyamayacaklar senden!
Mesele bu.
Ve o insanlar
Kazanmak için değiller…
Bunu bil sevgili insan
Çünkü kazanmak için önkoşul
Daima İNSAN kalabilmek
Unutma.
Unutma ışıt gülümsemeni!
Yarınsız yaşıyor düşmanların
Altımetrekare…ötesi yok onlar için!
Yarınsızlık ne korkunç! Yenilecekler…
Işıyan gülüşler biçimleyecek geleceği…
Yarınlar BİZİM!
Ülken buna aç
İNSAN buna aç
Yarınlar
Işıyan gülüşlerin
Unutma....
(1999 bursa cezaevi)
mehmetseviş