Dilek Çevik Antoloji.com

hasret... azığı düşlerin dokunduğu tastan su içmek olan masumun ellerinden damlayan bir damla zehirdir belki de... Şelaleyi görene dek nehirler hep düz akarmış. Hangi düş başını kaldırsa, bir yumrukla yerine yığılıyor yeniden.Öylece esip yiten bir sahil rüzgarı ...Say ki özgürüm,kanat çırpmak istediğim gökyüzünde esmiyorsun

Gönüllerin en kuytularında adı konulmuş ya da konulmamış belirsizlikleri ürküntüleri ya da elinin tersiyle itilmiş mutlulukların kalıntısı pişmanlıkları saklar  çoğu zaman insan içindeki mahzeninde...İzin vermediği,keşfedilmesini istemediği korkularının,suçlarının  yanına saklar hepsini ve gizlediği parçalarından arta kalanı salıverir insanların içine...
 Arta kalan neyse ya da izin verdiği kadarını tanırsın kişiliğinin,oysa mahzeninde gizlidir ben'i... DİLEK ÇEVİK

Değil
..