Cenk Barka Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkınd ...

yine sen hep sen sen ve ben dünyayi altüst etmeye devam ediyoruz askim bende seni sevmeye devam ediyorum...

Bu kalabalıklar sen oluyor gitgide... Gördüğüm her yüz sana benziyor. Elbet hiçbir göz bakmıyor senin gibi, ama her renkte biraz sen varsın işte, her seste bir ton sen. Yanıp sönen her ışıkta görünüp kayboluveriyor yüzün. Sayamıyorum ya kayan yıldızları, dileğim tek; teksin yüreğimde.

Yokluğun aleni bir acı su bırakıyor gözlerime, kırpmıyorum... Korkuyorum seni kaybedeceğimden. Yüreğime damlayan her kan biraz daha can katıyor kimsesizliğime. Sevdamı yazdığım kesik yol çizgilerinden geçerken sen, biraz daha bulanıyorsun ya bana, farkında değilsin yazık ki.

Yoksun! Gözüme değen her yüz sen, her kadeh senle dolu. Sen yoksun! Tüm bunlara rağmen burdasın işte her şeyinle. Şimdi avuçlarımdaki ter, göz pınarlarıma dolan acı su ve karası gözlerimin. Var oluşunu geçtim de, yokluğunla dahi sarhoş olurken ben, başka söze ne hacet, yüreğimdesin işte. Gözlerime düşen yıldızda, dilimden geçen her kelimede, avuçlarımda tuttuğum güneşte... Tamam, sustum! Ben çoktan sen olmuşum. Düşündüğümde kendimi, bir eşittir koyuyorum isminin yanına. Tamam, budur işte!

Karşılıklı iki kadeh içtim bu gece seninle. Aldığım herbir yudumda biraz sen vardın, biraz ateş, biraz su, en çok da sevdam. Gözlerinde kaybolup var olmak vardı ya, yoksun bu ilk gerçekten varoluş gecemde. Ama yüreğimdesin şükür ki. Günler eklendikçe bir diğerine daha iyi anlıyorum seçimimin doğruluğunu, büyütmemişim seni gözümde.

Bu bir armağandır bana. Bir annenin kucağına ilk verilişi gibi yavrusunun, öyle sevinçli bir damla yaşsın gözümde...

Gece, ışıl ışıldı gökyüzü. Önce her yıldıza senin adını verdim, yetmedi. Hiç biri senin gözlerin gibi değildi. Ben yalnız senin gözlerini yıldız bildim. Herkes altında sarhoş olacağı yıldızı ararken, ben senin gözlerinde bitirdim içki kadehlerini. Her şey siyah beyazken, ben mavi bir düşte gizlendim. Konuk oldun uykularıma, gördüğüm her rüyanın içindeydin.Gördüğüm deniz miydi sen o denizin martısıydın. Bir ormanda mı yürüyordum, en ulu ağacıydın. Sonsuz hasret ateşiydim ben her gece kapında yanan. Sen bile söndüremezsin beni. Çünkü hasret sen varken bile dinmeyenindendi. Kolaydı sevmeler sen imkansızı seçtin. Ne kadar yakınsam o kadar uzaktın bana. Elimi uzatsam tutabilirdim ama bir o kadar da ulaşılmazdın. Kaçanlardan değildim ben, kaçmadım. Ne zama vazgeçmeye kalksam yüreğim o kocaman haliyle dikildi karşıma. Ben yüreğimin sesini dinledim. Ve yüreğim aslında sendin. Her sözcüğü denedim aslında seni anlatmak için.Her sözcüğün üzerinde durup bin kere düşündüm. Ya onlar anlatamadı seni ya sen onlara yetmedin. Sözcükler yetmedi ya renklere sarıldım bende. Bir tek mavi anlattı seni.Maviye yakışan yalnız sendin. Ne kendimi sakladım ne de sözlerimi. Duygularım içtendi. Seni kendimi sever gibi sevdim. Tutkuyla bağlıydım sana ama sevdam senin tutsağın değildi. Ben senin gibi özgürlüğüme düşkündüm ve özgürlüğümde Sendin. Dinle ey yar, sana bağlı olmadan büyüttüm ben bu sevdayı içimde. Sen olsanda büyümeye devam edecek olmasanda. Sevmişim bir kere seni kurtuluşun yok sevgimden. Seni özlemeyi en çok ben bilirim. Hiç yakınmadan seni özlemekten. Üstelik kavuşmama ihtimali işlenmemiş bir ilah gibi önümde dikilip duruken. Sana dokunamamak yüreğimi böyle acıtırken. Bil ki ben yüreğimi kanatan bu acıya inat dokunmadan tenine saatlerce sevişebilirim seninle.

Aşkım yaza az kaldı bu ayrılık son ayrılığımız seni rüyalarımda görüyorum öyle özledim ki elini tutmak için sabırsızlanıyorum seni antolojidekilere emanet ediyorum şimdilik ela gözlüme iyi bakın ben dönene kadar umarım onun arkadaşlığını hakedip etmediğinizi tartacak bilinçtesinizdir güzelim kendine iyi bak.....

özgürlüğün dile kolay olduğu bir çağda hayatın zor olduğunun etiketi altında yine de özgürlük mü? .. buna çok sevindim. bir de aşk.. aşk bir depremden sonra dahi yitip gidemeyen bir şeydir. vazgeçemiyorum.benimle ilgili mail adresimden baska bi bilgi yok sanırım. kimlik kıuyafet kadar mühim benim için asıl olan fikir duygu.
kolay olmamaktansa iddialı olman dikaktimi çekti.benim için en zor sey bir düğümü çözmek ve iki kişiyken sağdan gitmek. ama insanları çözmek o kadar zor deil. canım sıkılıyor. sanki musluktan dahi buhran akıyor ama olsun. mutluluk paha biçilemez bir haz. hepimiz ne olursa olsun önce insan olma tabiatimiz dolayısı ile mutluluğu hakediyoruz.değil mi?
hoşçakal