Gözlerin imalaştığı anda,hayatın anlamını anlıyorum zannetmiştim.İnsanları,dürüstlüğü,sevgiyi ve sevilmeyi beynimin en ücra köşesine attım.Şimdi ne olduğunu bile bilmediğim zamanı ve yaşanmış heranı anlayamadığım bir oyunla karşı karşıyayım.Biran herşeyimi kaybettiğimi düşündüm....Düşündüm,çünkü; gördüklerim birer rüya,yaşadıklarım birer acı gerçekti...
Öyle bir kalp taşıyorum ki...Keşkelerle hayatın zincirinde halatı o limandan o limana bağlıyorum.Vuslatı arıyorum cadde cadde,sokak sokak.Benliğimi soruyorum adım adım yaklaşırken...Gitmek; çaresiz ölüm,vazgeçmek çaresizliğimin büyüklüğü...
Dostluğu arıyorum,sevgiyi,insanlığı,dürüstlüğü.Keşkesiz bir hayatı,Hangi pencereden baksam,sorduğum hep keşkesiz hayatların adresi...
..
Benim İngilizce versiyonum. :))) Ya da kısaca 'Aynadaki aksim.' diyebilirim. :)))
Ne diyebilirimki. Büyümesi için kırk fırın ekmek yemesi gerekiyor. Büyüklerine karşı hiç saygısı yok.
Toplam 2 mesaj bulundu