Ersin Zengin Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkı ...

Kırgınlıklarımızda bile bağırıp çağırmadık birbirimize.
Sessiz bir hüzün sonrasında,
sımsıkı sarılıp döktüğümüz gözyaşıyla daha çok bağlandık.
Bizi biz yapan dostluğumuzu hiç incitmedik...
Bu dünyada birçok şey yalanken ve sahte dostluklarla doluyken etrafımıza
biz ‘dostluğumuz gerçek’ diyebiliyorsak bu büyük bir ödüldür bize...
Bu dostluk yaşantımızın tek kristalidir.
Dost sözcüğünün yakıştığı senden başka kimse yok benim için.
Bazen seni kendim sanıyorum, kendimi sen...
Ne güzel şey sana ‘DOSTUM’ diyebilmek...
Seni seviyorum öteki yüreğim...

canım arkadaşım hep sevgi dolu kal olur mu? :))))

Ah,bu ince sızı!

Ah, bu sebepsiz hüzün.

Ah,tüm ayrılıkların acısını yüreğime taşıyan,

adını bir türlü koyamadığım kara sevda

Ağlamak,kelimelerin ardına sığınmak,çözüm değil.

Sevgili,

Demişsin ki:

Ne yere ne de göğe sığmadım min kulumun kalbine sığdım

Kalbime baktım minicik bir fincan,

senin aşkın sonu olmayan engin bir deniz,uçsuz bucaksız umman.

Fincan denize müştak ummana sevdalı

Aşkın,yaralı kalbime şifa

Aşkın çok ağır..

Kalbim şu haliyle bu yükü kaldıracak kalp değil

Bana senin yükünü,hakkıyla taşıyacak kalp ihsan eyle

(Amin)

Güzel dileklerim karşılıklıdır arkadaşım. Güzel baktın, güzel gördün. Efendi baktın, hanımefendi buldun. Arkadaşlığın için teşekkürler.

...Ve sonra önüne pek çok yol açılıp sen hangisini seçeceğini bilemediğin zaman,herhangi birine öylece gitme.Otur ve bekle.
Dünyaya geldiğin gün nasıl güvenli ve derin bir soluk aldıysan öyle soluk al.Hiçbirşeyin senin dikkatini dağıtmasına izin verme.Dur,sessizce dur ve yüreğini dinle.
Seninle konuştuğu zaman kalk ve yüreğinin götürdüğü yere git....

dost musun?
Öyleyse canın canımdır...
Aynan olmalıyım...
Yüzüne söyleyebilmeliyim her şeyi...
Hem sakınmadan, mertçe...
Hani bilirsin, esirgemem lâfımı,
Ne şekil gelirse, öylece...
Hazırım tüm içtenliğimle konuşmaya, ama,
Seni de dupduru isterim karşımda...
Dostsan,
Gözlerimin içine baka baka yaka silk benden!
Arkamdan şikayetlenme!
Yiğit ol! Gerekirse yiğitçe azarla, çekinme!
Lâf değil, icraat beklerim senden!
Öyle bak ki, hislerini görebileyim...
Öyle hisset ki, güvenle bakabileyim...
Sevmem, ölenin ardından ağıt yakmayı!
Dil dönerken söylenmeli her şey...
Kulak duyarken anlatılmalı...
Göz bakarken bakmalıyım sana...
Can sağ iken sarılmalı...
Keşkelere meydan vermemeli hayatım,
Pişmanlıklarla yoğrulmamalı....
Hayır!
Dirime selâm vermeyen,
Ölüme de fazla yaklaşmasın!
Dostsan, ölmemi bekleme!
Haklıysam, yaşarken savun beni!
Yaşarken yanımda ol!
İnanmışsan bana, kimse çevirmesin seni yolundan!
Ve inanmamışsan, sakın rol yapma!
Her söylediğimi onaylaman şart değil...
Her yaptığımı beğenmen de gerekmez...
Dostsan, rahatça eleştir, fikrini rahatça söyle, sıkılma!
Yadırgayabilirsin beni,
Ve ben de seni tuhaf bulursam şaşırma...
Kandırmanı aslâ kabul edemem!
Her dediğini, her yaptığını hoş görürüm, ama,
Beni, bana sormadan yargılama!
Her yediğimiz aynı olmaz belki,
Her dakikamız birlikte geçmez...
Her güldüğünde gülmeyi garanti edemesem de,
Ağladığında seninle birlikte oturup ağlarım...
Belki her çağırdığında gelemem fakat,
Derdine ortak ararsan, koşarım...
Ben de herkes gibi insanım elbet,
Ne göklere çıkar beni, ne de yerin dibine sok!
Senin işin bu değil!
Benim zaten bir yerim var herkes gibi yer ile gök arasında...
Dostsan,
Küçümsemeden, küfretmeden,
Sevgiyle, saygıyla ve huzurla gel sokağıma...
Dinlenmek istediğinde, hiç düşünme, sana özel bir limanım,
ama...
Yorulduğum zamanlarda,
Dilediğimce sığınabilmeliyim koylarına...
Seni bir çocuk kadar saf sevebilirim
Ve bir deli kadar art niyetsiz...
Uğruna seve seve hesabı şaşırırım...
Görmezden gelebilirim yanlışlarını...
Başkaları enayilik sayabilir,
Başkaları akılsızlığıma yorabilir,
Bunları dert bile etmem, ama,
Sen, aslında aptal olmadığımı,
Her an, tekrar tekrar hatırla!
Ve sakın beni aptal yerine koymaya kalkışma!
Seviyorsan, cimrilik etme, söyle!
Muhabbeti varken, yokmuş gibi yapanla,
Hiç sevmediği halde, yılışıp durana sinir olurum!
Neyse, o olmalı insan...
Kendisi olmaktan korkmamalı!
Kendisi olmaktan kaçmamalı!
Bil ki, sensin diye seni bırakmam, ama,
Ben olduğum için bırakırsan beni,
Yas da tutmam arkandan!
Bedel mi?
Ödemeyeceksen çıkma yola!
İçten pazarlık edersen, ancak kendine edersin...
Kendince küser barışır, kendi kendini yersin!
Dostsan, mevsimince yağ...
Kışsan kar ol, güzsen yağmur...
Soğuğuna, sıcağına, esip savurmana itiraz etmem,
Senden, ille de bahar olmanı beklemem, ama,
Dayanmalısın en şiddetli fırtınalarıma...
Belki de çok geldi bunca talep...
Bana karşı hiçbir mecburiyetin yok, korkma...
Sana fazla geldiğim ilk anda,
Arkana hiç bakmadan, dönüp gidebilirsin...
Geçip gidebilirsin,borçluluk hissetmeden...
Mutlaka bir açıklama da beklemem senden, ama,
Gitmeye davranırsam bir gün,
Sen de karşımda set olma!
Dost musun?
Öyleyse, canın canımdır,
Yoluna baş koymaya hazırım ya,
Başını da yollarımda isterim, unutma!