Azize Çiftçi Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkı ...

Yüzünüzden gülücükler eksik olmasın
23 nisan bayramınız kutlu olsun

Merhaba... Güzel günler görebilme umuduyla... Şiir sevdanız olsun... Sevgi, saygı ve muhabbetle...

İKLİM YANGINI

Gözlerinden…
Mevsimler geçiyor gözbebeğinde irileşerek,
Tebessümünü hissederim
Boşlukta bir başına gezerken,
Kavrulurum yüreğimin
Talan edilmiş yangın yerinde…

Koşanların ardından…
Fırtınada uçan atların peşi sıra ağlarım,
Bin yıllık yollar geçer
Kırışmış yüzümün ince hatlarından,
Ben yine söylerim ayrılığın
Feryadını ince sızısında ezginin…

Seni yine beklerim…
Ulu bir çınarın dibinde dimdik yapayalnız,
Kırık bir çiçeği tutarcasına ellerim
Bozkırın uğultusuna karışır sesler,
Kuşların nağmelerini dinlerken
Usulca kapanır karanlıkta gözlerim…

İbrahim Soyalar

https://www.antoloji.com/iklim-yangini-siiri/

Merhaba... Mutlu ve güzel günler dileğiyle... Saygı ve selamlarımla...

AYAZDA

Karlı bir kış sabahının arsız piç ayazında
Hüzünlü şehrimin dar ıslak sokaklarını
Arşınlamaktaydım yine öyle bir zaman…
Çelik kor gibi yumruk olup, gelip vuran
Soğuk dağlamaktaydı yanmış bedenimi…

Bense taş kaldırım üzerinde bekleyen
Israrla morarmış ve üşümüş ellerini
Nefesiyle ısıtmaya çalışan bir adam…
Az önce etrafımda döne döne savrulan
Kar taneciğine yüklemiştim hayallerimi…

Dağların kopup gelen derin türküsünü
Mırıldanmaktaydım yine dilim ucunda
Dudaklarımdan dökülen kırık ezgide…
Uçan kuşlar yoktu artık gökyüzünde
Bilmem hangi baharlara göçmüşlerdi…

İçimdeki senden parçası kalan hüzün
Depreşir önümde yine bütün heybetiyle
Götürür beni yalnızlığının senfonisine…
Kal der kal içimdeki çocuk ‘’sakın gitme’’
Bakarsın gelir sevdiğin tüm hayallerinde…

İbrahim Soyalar

https://www.antoloji.com/ayazda-6-siiri/

Dost'a... Aydınlık ve mutlu günler dileğiyle... Saygı, sevgi, selam ve muhabbetle...

MATEM

Yatıyorsun ölüme her gün
Yine ve yeniden şimdi,
Serseri mayın gibi savrularak
Yatıyorsun yine ölüme…

Sırtında zorbanın keskin bıçağı
Uçuruyor aklını başından yine,
Saplıyor yüreğine tırnaklarını
Böğründe santim santim ölüm!...

Durduğu yerdesin hayatın
Ellerin kavrulmakta kordan,
Yakalayacaksın uzatsan elini
Karanlık yüzünü dünyanın…

Eriyorsun kırık kabuğunda
Beynini kemirmekte güneş,
Kuruyor bedenin susuzluktan
Kömürleşmekte iri gözlerin…

Hissetmiyor artık ayakların
Ateşine bastığın korları,
Koşturan insanlar içinde
Çöl ortasında yapayalnız…

Hayatın ucundasın yine
Yalpalayarak boşluktasın,
Ruhunun önünde diz çöktüğü
Hissettiği yerdesin ölümün…

İbrahim Soyalar

https://www.antoloji.com/matem-97-siiri/