Mehmet Pütün Antoloji.com

HÜCREDE YALNIZ BIR ADAM...
HÜCRE DEGIL ADA
12 Agustos 1971... Selimiye Askeri kislasinin bir hücresinde tecrit kosullarinda tutulan yalniz adam, mektup yaziyor. Bu mektubu el altindan disariya ulastirmaya çalisacak.

Hücredeki yalniz adam Mahir.

Cevahir’i kalbine gömüp geldi buraya.

Yarali oldugu için bir süre hastanede tuttular onu. Sonra ise diger tutsaklarin kaldigi yerlere götürmeyip Selimiye Askeri Kislasi’na getirdiler. Burada tek kisilik bir hücrede, yataga kelepçeli olarak tutuluyordu. Her an gözetim altindaydi.

Mektubuna devam ediyor hücredeki adam.

'Niyetleri açik' diyor. 'Kesin olarak bizleri asmak bu fasistlerin amaçlari.'

Kafasindaki en önemli soruyu kagida döküyor ve ardindan kendilerini kurtarmak için yapilmasi muhtemel bir kaçirma eylemi konusunda düsüncelerini belirtiyor; bu konuda son olarak da sunlari yaziyor ak kagida:
'Disaridakiler ne yapiyor? Arkadaslarin durumu nasil?

Eger bu isi yapabilecek güçte degillerse, katiyen böyle bir tesebbüse girmesinler. Önemli olan su veya bu kisinin degil, THKP ve THKC’nin yasamasidir.

(...) Ben kaçmak için firsat kolluyorum.

Ölmek önemli degil, fakat bir devrimci sonuna kadar (her sart altinda) mücadele etmelidir. Kaçmak ihtimalim yüzde bir. Herseye ragmen bu yüzde biri kullanacagim.'
(Mahir, Turhan Feyizoglu, s. 440)

Hücredeki adam yalnizdir ama asla 'tek basina' degildir.

Yalniz adam ak kagida siirler karalar:
'Odam kalabaliktir hain hücre
Elde mitralyözüyle
Sierra Maestra’da, Falcon’da, Vietnam’da
Mozambik’te, Angola’da, Sina Çöllerinde,
Özgürlügün türküsünü söyleyenler...'
Hepsi oradadir. Birlikte savasmaktadirlar. Zulme, kahpelige karsi.

Dünya devrimlerini dolasir Mahir onlarla. Dünya devrimlerini tanir oralarda. Evrensel olanlarla 'ülkeye özgü' yanlari ayristirmakta ustalasir.

Hiç bir sey, dört duvar, onu yatagina zincirleyen kelepçeler, hücreye hapsedemez onu. Ada'sina gider hep.

Adali’dir o. Onlar Adali’dir.

Ada hücredir. Ada vatandir, ada dünyadir.

Ada devrimciligin, yoldasligin dünyasidir:
'Bir evdeyim, yoldaslarimla beraberim.

Bu ev, yoldaslik, dostluk, kardeslik, mertlik, kazanç ve sevgi evidir.

Bu evde hersey o kadar güzel, o kadar anlamlidir ki...

Ev degil, ada, ada'

Devrim yolu engebelidir, dolambaçlıdır, sarptır. Kurtuluş Bayrağı bu yolu tırmanan gerillaların birbirlerine iletmesi ile oligarşinin burcuna dikilecektir. Her engelde düşen gerillaların gövdesi bir devrim fırtınası yaratır. Her düşen gerillanın kanı devrim yolunu kızıllaştırır, aydınlatır. Düşenler geride kalmazlar. Onlar emekçi halkın kalbinde, ruhunda ve bilincinde, devrimin önder ve itici sembolleri olarak yaşarlar. Düşenler devrim için, devrim yolunda vuruşarak düştüler. Kalbimize, ruhumuza ve bilincimize gömüldüler.
Onlar kurtuluşa kadar savaş şiarını, devrim yoluna kanları ile yazdılar. Yolumuz bu yolda düşenlerin yoludur.
KURTULUŞA KADAR SAVAŞ' (Mahir Çayan)

Bunları bilmek zor. Ama, “o sıralar” Mahir’e benzer ya da yakın konumda olan kişilerden hayatta kalanların, hayatlarında hangi noktalara geldikleri, hayatlarını nasıl şekillendirdiklerini bilmek, araştırmak mümkün. Yaşasaydı, Mahir Çayan siyasi görüşlerini temelli değiştirir miydi? Onu bilemeyiz, elbette, ama öyle bir hakka sahip olduğu kesin. O hakkı kullanır mıydı, ayrı mesele. Perşembe günkü Yeni Binyıl’da görüş belirten diğer 68lilerden, şu anda farklı siyasi kimlik taşıyanlara, “o sıralar” bir gün gelip de görüşleriyle pek de uyuşmayan bir pozisyonda olacaklarını söyleseydik, acaba nasıl bir tepki alırdık