Leyla Aşık Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkınd ...

ışık bizden uzaklaşı git gide.
hissediyorum bu sebeple gelemiyorum.
affet.
bütün saçmalıklarımı da ama.

kalem kırıldı, söz bitti.
ceketimi alıp omzuma güneşe doğru yol alıyorum.
biliyorum ki daha gidecek çok yolum var.
acele etmem gerek.

'böyle olsun istememiştim'

güzeldi, beyaz papatyalar ve mor şebboylarla karşılandım.
ama ben sokakta, elimde çiçekle gezinmekten hiç hoşlanmazdım
fekat gözlerinin içine baka baka da çiçeği atölyede bırakamadım...
üsküdara gittik, vapurlar keyfsiz artık...
paşalimanında bi acı kahve, bol bol da sigara çektik taa içimize titreye titreye...
öğrencileri de hocaları gibi kompozisyonda sınır tanımıyor...
daha ilk günden elde var 4 nü.)

bekliyorum bekliyorum ne gelen var ne giden bu gece?
okan tavan yaptı 90lar konseptiyle.
neyse
özlüom,seviom,gidiom.

gün saymaktan da yoruldum ama sen yatmaktan yorulmadın..
yarın başlıyorum heyecanlı ve korkağım. umarım elli etmem bunu:(

55. gün...
yakındır ben geliyorum yanına demiştim
öyle de oldu 16 ocakta ordayım:(

bu gece bıyığın;
öpülünce rahatsız olmayan birisinin yokluğuda bırakıldığını öğrendim...
yeterince üzülen biri olunca diğer tarafın üzülmemesini söylediler...
ve verdiğim sözlerden nasıl döndüğüm hatırlatıldı sonrasında özür dilenerek hem de..

sanırm yarın yanına gelicem çok bunaldım bu 'milyolarca tuşlu piyanodan'

iyiki uyuyosun, İstanbulda ayaz var parmaklarım üşüdü.
hiç ısınmazlar zaten:(

- nasılsın kızım?
- biraz daha iyiyim yenge.

repliğini hatırlıyorum tebessümle :)

acaba rüya görebiliyor mu diyorum içimden,
ben en son vedalaştığımızı ve senin ağlayarak benden kaçtığını gördüm.
bembeyaz da giyinmiştin.
uyandığımda ağlayarak telefona sarılmıştım sonrasında da yeter artık arama bunaltma beni demiştin.
2 gün rüyamı kimseye anlatamadım, en sonunda anlattığımda sözde hayra yormuştular...
çok uzun zaman geçmeden, bayram günüydü, bana müsade der gibi uykuya daldın.
sanırım 37. günün...
sahi, ben rüya görüyor musun die merak ediyordum sadece?
ben görmek istemiyorum -korkuyorum- artık.
ben iyileşince uyan, güçlü olman lazım.
masalların mutlu bittiğine o kadar inandırmıştın ki beni
belki de hastalığımın bu kadar ağır geçmesnin sorumlusu sensin, hıı?

bi de mahcubum aslında...
seni, hiç hak etmediğin bir hikayenin kötü adamı olarak düşledim bir anlık bile olsa:(

öyle işte, saatler geçmiyo ki günler su gibi geçiversin.
bi de sen yoksun, O yok, bu yok..
olanlar da bi boka yaramıyor.

evden çıkasım bile yokken bissürü çocuk emanet etti bi teyze bana oğlum için kabul etmelisin dedi, kabul edemem deme lüksümü ağzıma tıkadı. umarım onları da öfkeme kurban etmem. kaybedeceğimi kaybettim ya daha bi kontrolsüz oldum. sonra ağzım iyice bozuldu bir küfürbaz çıktı içimden, sonraası da var ama kendime yakıştıramıyorum, sen uyanana kadar töbe ederim belki..

3 gün önce bi arkadaşımın ofisne gittim, ister istemez istiklalden geçmek zorunda kaldım.
önümde arkamda etrafımda yürüyen onca insan, nefes alan onca insan varken ben yeryüzünde yalnız kaldığımı herkesin öldüğünü düşündüm. hep bu gibi anların akabinde sana gelene kadar gördüğüm insan manzaraları geliyor aklıma, sonra neler neler geçmiyor ki deyip yaşayan kalabalığın içine karışabiliyorum.

neyse uzadıkça uzar...
içine doğru sıçıyoruz hayatın vesselam!

masalların hep mutlu sonla biteceğine beni inandıran sendin.
o masal bitti üstelikte mutsuz bitti.
keşke sana gelişlerimi görebilsen, duyabilsen...
sanırım en çok seninle konuşmaya ihtiyacım var:(

elden birşey gelmiyor ya ona kahroluyor insan.
ilk defa bu kadar çaresiz ve umutsuzsun.

!

&...