Almagül Gül Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkın ...

YANLIZLIK ZOR DEGİL

yanlızlığa dayanırım da bir başınalıga asla! yaşlanmak hoş degi,duvarlara baka baka. bir dost göz arayışıyla. saat tıkırtısıyla... korkmam geçinip gideriz biz mutlulukla, ama; 'gunun aydın akşamın iyi olsun' diyen biri olmalı. bir telefon sesi çalmalı ara sırada olsa kulagımda. yoksa zor degil,hiç zor degil, demli çayı bardakta karıştırıp, bir başına yudumlamak doyasıya. ama 'ÇAYA KAÇ ŞEKER ALIRSIN? ' diye soran bir ses olmalıya ara sıra.....

BAK YİNE AKŞAM OLDU

Bak yine akşam oldu,
Gönlüm sevgi yerine hüzünle doldu,
Gecenin karanlığı sardıkça semayı,
Kalbimde ne kadar çiçek varsa hep soldu.

Uykusuz geçecek bu gecede biliyorum,
Sanki cehenneme doğru gidiyorum,
Kalbim sızlıyor, yaram kanıyor;
Kabuslar için biraz gönlüm geçiyor.

Bak sabah bile olmak bilmiyor bu gece,
Dilimden düşmüyor bir iki hece,
Seviyorum seni, sen de sevsen ne olurdu,
Yanımda yatman yetmiyor,gönülden sevmeye....


C.T. 25/03/2011 19.25

selam sana yazıyorum ama mesajlarım sana ulaşmıyor. teknik bir sorun var sanırım yardım eder misin site yönetimine bu durumu iletirmeisin

size yazdığım mesajlar gelmiyor. oysa hep yazıyorum ama, sanırım bir problem var, işin kötü tarafı problemin ne olduğunu bilmiyorum. siz benim yerime sorunun ne olduğuna bir bakarsanız sevinirim

.....GEL.....

Bir ilkbahar sabahı yagmur yagarken.
Tomurcuklar dalda yeni dogarken.
Göğsüne düşmüş çiğ taneleri.
Elinde beyaz zambaklarla gel.

Korkmasın yüregin gök gürültüsünden,
Aydınlatsın yolunu çakan şimşekler.
Süzülürken saçlarından yagmur suları.
Çamuralara bulanmış ayaklarınla gel.

Vücuduna dola şafak tülünü.
Gül dalında bırakma saçının tellerini.
Uzatıpta bana o kınalı ellerini.
Gül kırmızı dudaklarınla gel.

Şalınla sar o incecik belini.
Beklatme artık beni düşlerimin gelini.
Elinde mendilin duvaklan da gell,
Ah elinde mendilin duvaklan da gell..... ali.

ALMAGÜL ABLAM VALLAH SENİ ÇOK SEVİYOM....NE BİLEYİM İŞTE İÇİMDEN GELDİ BU İTİRAFI YAPMAK...ALLAH SENİ NAZARLARDAN SAKLASIN BÜYÜKLE BÜYÜK KÜÇÜKLE KÜÇÜK OLUŞUN..ÇOK ŞAKACI COK CANA YAKIN ÇOK İNSANCIL HATTA ÇOK ÇOK DELİ OLUŞIN TEŞVİK ETTİ BENİ BU İTİRAFA... ÖMÜR BOYU MUTLULUK DENİZİNDE YÜZ..O GÜLEN YÜZÜN HİÇ AMA HİÇ SOLMASIN TÜM SEVDİKLERİNLE BİRLİKTE....AMİİİİN.

KARANLIK DUVARLAR

I.
Önünü alamıyorum bu kör gidişlerin yollarda
Herkes bir yere gidiyor önünü alamıyorum
Çaresiz direniyorum bu dönüm noktalarında kimse
elini uzatmıyor
Bir gürültülü yaşamağa gidiyor dünya boşalan
bir deniz gibi
Bu sesler ormanında kaybolan bir çağ bu.
Nereye gitsem hep apartmanlar çıkıyor önüme
Alıp başımı duvarlara çarpıyor bu yollar
Gidip gelmelerim bu dar sokaklarda
İnsanların koşup dolduğu bu dar yapılarda
Bir kısır döngüye girmek için bütün çabalar
Biz bunun için mi geldik.

II.
Kara ağaç gibi bağlıyım katı bir çağ bu
Her şey bir makine düzenine gidiyor
- düzen diyorlar beni çağırıyorlar -
Irmak yatağına sığınıyorum sınırlı bir çağ bu
Baktığımız her şeyde bir yalan kabuğu
Bir mercek düzenine bağlanıyor gözlerimiz.

III.
Şu zaman çıkmazında alıp beni bir altmış yaşa
bağlıyorsunuz
Doğmadan ölüme yöneldik gerisi yok diyenler var
Sınırlı yıl oyunlarına inananlar var
Sizin güveniniz bir güneş düzeninde
Ben mezarların karanlık çağına dayanıyorum
Bir ağacı büyütüyorum her yerimle
Bir ağacı uyguluyorum - her şey bir ağaç düzeninde -
Yerde gökte ve her her yerde
Dallarında ben ağacın incecik köklerinde
Boğuluyorum - bağlanıyorum -
Ben mezarların karanlık çağına dayanıyorum.

IV.
Şu dar odanın katı yalnızlığında
Ve her şeyin çıplaklığında
Durup bir pencereyi deniyorum
Gizliliğin dışına çıkıyorum
Araçların
İnsanların
Şehrin ve meydanların ve kalabalığın ve herşeyin
İçimde yalnız ve yapraksız
Bir kavak ağacı büyüyor - Çıplak ve göğe doğru -
Ama küskün ama yalnız ama yapraksız ve uzun
Bir ağlama duvarı bu.
Yatak ve yorganın kuru yalnızlığında
Ve aklın dar yalnızlığında
Şehrin ve herşeyin
Ve kalabalığın yorgunluğunda
Saçların ve parmakların
Ve gözlerin ve gecenin bu bulanık çağında
Ve aynaların sığ görünümünde
Bunalıyorum.

V.
Susmanın kalesine sığınıyorum
Önümde karanlıktan duvarlar
Sırtımda insan yüklü bir gök var.

Erdem Beyazıt

Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum.
Işığı gördüm, korktum.
Ağladım.

Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim.
Karanlığı gördüm, korktum.
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi...
Ağladım.

Yaşamayı öğrendim.
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu
öğrendim.

Zamanı öğrendim.
Yarıştım onunla...
Zamanla yarışılmayacağını,
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim...

İnsanı öğrendim.
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu...
Sonra da her insanın içinde
iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim.

Sevmeyi öğrendim.
Sonra güvenmeyi...
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim.

İnsan tenini öğrendim.
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu...
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.

Evreni öğrendim.
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim.
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni aydınlatabilmek
Gerektiğini öğrendim.

Ekmeği öğrendim.
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini.
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin, bolca üretmek kadar
önemli olduğunu öğrendim.

Okumayı öğrendim.
Kendime yazıyı öğrettim sonra...
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana...

Gitmeyi öğrendim.
Sonra dayanamayıp dönmeyi...
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi...

Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yasta...
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım.
Sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine vardım.

Düşünmeyi öğrendim.
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim.
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek
olduğunu öğrendim.

Namusun önemini öğrendim evde...
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el
sürmemek olduğunu öğrendim.

Gerçeği öğrendim bir gün...
Ve gerçeğin acı olduğunu...
Sonra dozunda acının, yemeğe olduğu kadar hayata da
'lezzet' kattığını öğrendim.

Her canlının ölümü tadacağını,
ama sadece bazılarının hayatı tadacağını öğrendim.

Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim.
Olur ya...
Kalp durur...
Akıl unutur...
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur...

Sıkılırda birgün dosta arkadaşa ihtiyacın olursa başını kaldır yeter hemen yanınıda bulutların arkasındayım GÜNEŞİN OĞLU

Yoksul Gönlüm

Mevsim yine son bahar
Dışarıda ne kar
Nede fırtına var
Yüreğim mahzun
Gönlüm suskun
Her yer tenha
Her yer karanlık
Bütün ışıklar sönük
İçim daralıyor bir yanım viran
Geçmiş anılar bırakmıyor
Bırakmıyor ki
Düşünüyorum yaşadığın bu şehri

Yaşadığım sensizliğin sokağındayım
Hadi bir nefes gibi
Çek al içine beni
Hatırlamıyorum kapından
Kaç kez geçtiğimi
Gözetlerdim yolunu pencereni
Ne çıkardın dışarı
Nede açardın perdeyi

Bu dağlar senin kadar vefasız
Bu yollar senin kadar acımasız
İşte bu yüzden darğın
Buz gibi göz yaşlarım
Bu yüzden hüzünlü bulutlar
Dokunsalar dökülür yağmurlar
Belki yokluğumda anlar da
Olur ilk bahar

Yine öyle karsız
Yine öyle fırtınasız
Bulutlar gümüş renginde
Vefa ararım dostluk ararım
Ansızın çalarsam eğer kapını
Sevdiğin kırmızı güller arasında
Açarsan bir tatlı tebessümle
İşte o zaman
Bir su serpersin kendi ellerinle
Yoksul kimsesiz yüreğime

Salim Erben

Ailen vede sevdiklerinle birlikte nice bayramlara
bayramınızı kutlarım

Senin koyduğun yerdeyim
Almadılar
Alamazlar
Arasına sıkıştım saatlerin
Bekledim
Ara sıra çıkar bak diye
Arayıp sormadın
Ayna olmuştum sana
Beni anlamadın
Kışken baharım olmuştun
Kardelenimdin
Buzlu dağlarımda açan
Yüreğimi koydum buzlara
Sen beni anlamadın
Beni sana seni bana
Gösterecek ayna
Asla olmadı
Sen benimdin bende senin
Sen inanmadın bana
İhtiyacımız yok ki aynaya
Yüreğin var yüreğimden derin
Her sözün ayrı bir güzelliğin
Beni mest eden yüreğindeki sevgin
Yetiyor beni yaşatmaya
Bu şiirim sana ışık olsun
Çiçekler uykusunda anlatsın
Aç artık gözlerini lambam aydınlatsın
Dünyanı sana gözlerim aydınlatsın

asik hudai

asıl ismi sabri orak olan ozan, 1940 yılı Maraş doğumlu. Küçük yaşta babasını yitirir. Okumayı yazmayı birçokları gibi Hüdai de askerlikte öğrenir.iki yıl Konya da yapılan aşıklar bayramına katılır ve 1968 yılında şiir dalında birinci olarak Fuzuli ödülünü alır. 1969 da atışma ve şiir dallarında ikinci olarak Dadaloğlu ve Yunus Emre ödüllerini kazanmıştır. Şiirleri iç dünyasını yansıtır. Tasavvufa yönelmiştir. Şiirlerinde kendine özgü bir incelik ve deyiş güzelliği vardır. aşık hüdai, 23 Kasım 2001 tarihinde aramızdan ayrıldı... kaynak: http://www.turkuler.com



Gönül çalamazsan aşkın sazını
Ne perdeye dokun ne teli incit
Eğer çekemezsen gülün nazını
Ne dikene dokun, ne gülü incit

Bülbülü dinle ki gelesin cuşa
Karganın namesi gider mi hoşa
Meyvesiz ağacı sallama boşa
Ne yaprağını dök, ne dalı incit

Bekle dost kapısın sadık kul isen
Gönüller tamir et ehli dil isen
Sevda sahrasında Mecnun değilsen
Ne Leylayı çağır ne çölü incit

Rızaya razı ol Hakka kailsen
Ara bul Mürşidi müşkülde isen
Hakikat şehrine yolcu değilsen
Ne yolcuyu eğle ne yolu incit

Gel Hak'tan ayrılma Hakk'ı seversen
Nefsini ıslah et er oğlu ersen
Hüdai incinir incitem dersen
Ne kimseden incin, ne eli incit

Aşık Hüdai

selamünaleyküm! gecenin karanlığı yüreğinize dokunsun.. tasavvufta mesafe kat ettiğiniz anlaşılıyor, sohbet babından soruyorum izninizle..gönül neddirki aşkın sazını çaşacak? sahi aşkın sazı nedir? mukayyet alemde,muhammet aynasına selem olsun

BEŞ DUYU İLE KAVRANAN YANİ ANLAŞMAYI SAĞLAYAN BÜTÜN İŞARETLERİ İNÇELEYEN BİLİM DALININ ADI SEMİYOLOJİ VEYA İŞARET BİLİMİDİR. İNSANOĞLUNUN BİLDİRİŞİM OLANAKLARI VE YÖNTEMLERİ SINIRSIZ DENECEK KADAR ÇOKTUR.
SİZİN BU YÖNTEMLERİ BAŞARI İLE ŞİİRLERİNİZE YANSITTIGINIZI VE BİR OKADARDA MÜTEVAZİ VE BAŞARILI BULDUGUMU AYDIN KİŞİLİGİNİZİN, YAPINIZIN TAKDİRE ŞAYAN OLDUGUNU BELİRTMEK İSTİYORUM.
DİL SESLERDEN KURULMUŞ BİR YAPI BİRİMİDİR. İnsanoğlunun bildirişim olanakları ve yöntemleri sınırsız denecek kadar çoktur. Şair, Aydın, Çağdaş güzel insan:
Ben sizi iyi ki tanımışım, sizin pir, pak tertemiz kalbinizin, çandan yüreğinizin, şiir dostlarınıza birikimlerinizi öğretecek o kadar güzel ve saygın yöntemleriniz var ki şahsen ben bu yöntemlerinizle başarılı olaçağınıza inanıyorum. İyi ki varsınız. saygı ve sevgilerimle, esen kalın.
MEHMET KAHVECİOĞLU

Gönül çalamazsan aşkın sazını
Ne perdeye dokun ne teli incit
Eğer çekemezsen gülün nazını
Ne dikene dokun, ne gülü incit

Bülbülü dinle ki gelesin cuşa
Karganın namesi gider mi hoşa
Meyvesiz ağacı sallama boşa
Ne yaprağını dök, ne dalı incit

Bekle dost kapısın sadık kul isen
Gönüller tamir et ehli dil isen
Sevda sahrasında Mecnun değilsen
Ne Leylayı çağır ne çölü incit

Rızaya razı ol Hakka kailsen
Ara bul Mürşidi müşkülde isen
Hakikat şehrine yolcu değilsen
Ne yolcuyu eğle ne yolu incit

Gel Hak'tan ayrılma Hakk'ı seversen
Nefsini ıslah et er oğlu ersen
Hüdai incinir incitem dersen
Ne kimseden incin, ne eli incit

sana bir gül bırakıyorum
kırmızı bir gül
kelimesi sen
anlamı sen
sana bir gül bırakıyorum

kalbim kül
aklım is ve duman
gözlerin ki açmış gül, gül
sana bir gül bırakıyorum

sen, sen işte gene sen
baştan sona sen
sona bir gül
sana bir gül bırakıyorum :))