Hayatımın her anı acılarla dolu. Sürekli bir şeyleri kaybetmenin acısıyla büyüdüm. Daha beş yaşında iken babamı kalp krizi sebebiyle toprağa verdim. Yetimliğin acısıyla bir hamur misali yoğruldum. On yaşıma geldiğimde annemi de astım hastalığından kaybettim. Bu iki acıyla yoğruldukça yoğruldum. Daha bu acıları atlatamadan üçüncü bir acı geldi. Yaşı baya ilerlemiş olan dedemde hayata gözlerini kapattı. Tüm bu acılara rağmen isyan etmedim Rabbime. Çünkü biliyordum ki Peygamber'e yaşattığı aynı acıları sırasıyla bana yaşatarak beni yetiştirmek istiyordu. Çünkü biliyordum ki beni de Peygamber gibi güzel bir ahlak ile ahlaklandırmak istiyordu.
..
