Uyanışın Eşiğinde Şiiri - Umutaki Derinlik

Bazen bir sessizlik gelir, göğsüne oturur... Ne kelime kalır, ne dünya seni avutur.

Ruhun, uzak bir çağrıyı duyar; ne kulakla işitilir, ne gözle görülür. O çağrı, kendi özünden sana döner.

Gölgelerin arasında yürürsün, ve anlarsın; karanlık seni yutmaz, sen karanlığa göz olursun.

Bir perde kalkar, yıldızların ötesi görünür. Ve o an bilirsin; dünya sandığın şey yalnızca uzun bir rüyaydı.

Uyanan bilir ki, yol bitmez Yol, onun kendisidir.