Uyanış Şiiri - Ahmet Yıldırımtepe

Şu ölüm uykusundan uyan artık evlâdım
Atiye dön yüzünü, yürü sen de bir adım
Şahlanmandır yeniden, yürümekten muradım
Bağrımdaki yaralar nihayet sarılıyor
Müjdelenen o çağa sonunda giriliyor

Asanı al eline, vur toprağın bağrına
Kulak kesilsin âlem, senin kutlu çağrına
Şâfî ismini an ki, şifa olsun ağrına
Zilletin zincirleri bak bir bir kırılıyor
Müjdelenen o çağa sonunda giriliyor

Senin bir kıvılcımın, fezayı aydınlatır
Oku ! Bak tarihini, sana neler anlatır
Yüreğindeki iman, ceddini hatırlatır
Kızıldeniz bir daha, ortadan yarılıyor
Müjdelenen o çağa sonunda giriliyor

O görmezden gelinen zulümlerin yüzünden
Yağmur indirmez oldu bulutlar gök yüzünden
Yaş arama kalmadı, kan damlıyor gözünden
Gazze,Bosna,Suriye; Türkistan darılıyor
Müjdelenen o çağa sonunda giriliyor

Göklerde şimşek olup, bir daha çakma vakti
Koydukları kabirden, dirilip çıkma vakti
İbrahimi edayla putları yıkma vakti
Kızıl elma yakındır, bak burdan görülüyor
Müjdelenen o çağa sonunda giriliyor

Sana çelmeler takan, düşmanlarına inat
Yüksel semâya yine, özgürlüğe aç kanat
Kutlu doğuma gebe; yer, gök bütün kâinat
Barbaros, Yavuz, Fatih; Kanunî diriliyor
Müjdelenen o çağa sonunda giriliyor