Uyanırsın Aniden Şiiri - Mert Terzibaşı

Yalan olur bir gün yaşadığın sevdalar,
Uyanırsın aniden uykundan,
Dımdızlak yapayalnız kalırsın ortada.
Adına dostluk dediğin,
Adına sevda dediğin yalanları yad edersin…
Uyanırsın aniden uykundan
Apansız bir yalnızlık; acı bir sızı kaplar içini:
Her hücreni sarar yalnızlık
Ne kadar bastırmaya çalışsanda olmaz;
Taşar içindeki öfke,dizginleyemezsin…
Bilsende kurşunların yine sana geri döneceğini:
Yaylım ateşi açarsın hayata.
Kazanmaya çalıştıkça kaybedersin
Ateşe dönüşür öfken:
Sadece seni ama sadece seni yakar…
Yanarsın düşlerinle birlikte
Ne kadar söndürmeye çalışssanda:
Söndüremezsin içindeki yangını,
Bitmek tükenmek bilmeden yanarsın…
Uyanırsın bir sabah aniden
Bakarsın ki sönmeye yüz tutmuş alev;
Hep canını acıtan o alev sönmeye başlamış
Bir tuhaf olur için isyan edersin…
İsyan ettiğin acıları kanıksadığını anlarsın:
Kelimeler anlamını yitirir o an,
Havada asılı kalır duygular,
Cevaplarını aradığın onca soru silinir aklından.
Tek bir soru takılı kalır aklına:
Ne olacak halim!