Uyanın Şiiri - Bekir Aydoğan

Karanlık girdaplar yanar, yakamozlaşır düşlerimde.
Ben yalnızlık düşleri kurarım gönül bahçemde.
Düşler ile gerçekler birbirine karışmış...
Yalanlar gerçek olmuş, aslında gerçekler yalan gelir gönlüme.

Ölüm denilen kefeni giydim,farkında değilim.
Ben birkaç damla yaşam yudumuna geleceğimi bitirdim.
Yavaş ve ağır adımlarla kendi ellerimle mezarım önünde
Eğildim. Uzandım. Ben bu ben değildim. Ne OLDUM? ? ?

Heyhat ki ölüm habercisi denildim
Karamsar çizgiler içinde hep sonbahar oldum.
Hüzün oldum. Hazan oldum.
Gönül karartım. Yürek dağladım.
Gerçekleri fısıldayan ben....
Cehennem tellağı oldum.
Dokuz köyden kovulacağım biliyorum.
Hiçbir köye muhtar da olmayacağım.
AMA BEYLER..
Ben ancak kapanınca dünya gözleri
Açılınca ahret perdesi
Yani geçince iş işten anlaşılacağım ki..
Heyhat...
Kaybedenler olacak ben dense sadece gözyaşı akacak...