Ütopya Şiiri - İbrahim Halil Duranay

Geceleri senin için bir ülke kuruyorum;
Karanlığı ısıtan sımsıcak nefesinden.
Sana ıslak turnalar uçuruyorum…
Ve seni dinliyorum turnaların sesinden.
… ben hep susuyorum…

Hiç kimse olmuyor geceleri yerinde,
Afrika’nın aç çocuklarını ülkende biliyorum.
Hep şölen masalları çocukların dilinde.
Çocuklar anlatıyor, ben dinliyorum
…ve ben hep susuyorum…

Kömür işçileri gül kokusu soluyor.
Yumuşak ve sımsıcak sevgi madenlerinde…
Ellerinde ustaca işlenmiş mutluluklar oluyor.
Bir de seni anlatan o türkü dillerinde
…Yalnız ben duyuyorum…

Kısır kadınlar en güzel çocukları doğuruyor.
Bir de boynu bükük kalmıyor hiçbir babanın
En güzel çocuklara senin ismin konuyor
Hep müjdeli haberler,kanatlarında güvercinlerin
Hepsini uçuruyorum…